Nasze inicjatywy

25 kwiet­nia ob­cho­dzi­my Świa­to­wy Dzień DNA. Z tej oka­zji chce­my po­roz­ma­wiać o za­da­niach ge­ne­ty­ki i wy­zwa­niach etycz­nych, któ­re sta­wia ona przed nami.

19 or­ga­ni­za­cji pro-li­fe sfor­mu­ło­wa­ło apel skie­ro­wa­ny do pre­zy­den­ta, władz pań­stwo­wych i sa­mo­rzą­do­wych, a tak­że dzien­ni­ka­rzy o ze­rwa­nie z kul­tu­rą śmier­ci i jed­no­znacz­ne opo­wie­dze­nie się za życiem.

Pra­wo do ży­cia jest pra­wem uni­wer­sal­nym, po­nadwy­zna­nio­wym. Idea obro­ny nie­na­ro­dzo­nych łą­czy ka­to­li­ków i przed­sta­wi­cie­li in­nych wy­znań a tak­że oso­by de­kla­ru­ją­ce się ja­ko nie­wie­rzą­ce. To pięk­ne świa­dec­two mi­ło­ści do dru­gie­go czło­wie­ka i uczci­wo­ści intelektualnej.

Po­wsta­ją wspól­no­ty mi­ło­śni­ków ży­cia. Nie­for­mal­ne gru­py bę­dą zrze­szać oso­by, dla któ­rych waż­ne są ide­ały pro-life.

Piel­grzym­ka Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka na Ja­sną Gó­rę po­dob­nie jak w ubie­głym ro­ku, bę­dzie mia­ła cha­rak­ter znacz­nie skrom­niej­szy niż w la­tach wcze­śniej­szych; ogra­ni­czo­na zo­sta­nie wy­łącz­nie do czę­ści mo­dli­tew­nej, a jej uczest­ni­ka­mi bę­dą tyl­ko przed­sta­wi­cie­le or­ga­ni­za­cji i wspólnot.

Wo­bec bru­tal­nej in­wa­zji zbroj­nej wojsk Fe­de­ra­cji Ro­syj­skiej na te­ry­to­rium Ukra­iny, za­rząd Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka po­sta­no­wił otwo­rzyć dzie­sięć do­dat­ko­wych Fun­du­szy Dziec­ka Cho­re­go, de­dy­ko­wa­nych spe­cjal­nie dla ro­dzin uchodź­ców wo­jen­nych, oby­wa­te­li Ukra­iny, wy­cho­wu­ją­cych dzie­ci z niepełnosprawnością.

Ma­ma sze­ścior­ga dzie­ci opi­sze co­dzien­ność z dwo­ma na­sto­lat­ka­mi z ze­spo­łem Do­wna. Opo­wie o po­wo­ła­niu do ma­cie­rzyń­stwa i otwar­to­ści na życie.

Chce­my na no­wo usły­szeć Ewan­ge­lię ży­cia w świe­cie, w któ­rym w wie­lu kra­jach na­stę­pu­je li­be­ra­li­za­cja pra­wa abor­cyj­ne­go. Oka­zją do te­go bę­dzie Ty­dzień Mo­dlitw o Ochro­nę Ży­cia, któ­ry po­trwa od 19 do 25 mar­ca 2022 r.

„Płód nie jest czło­wie­kiem, więc who ca­res? Mo­gą na­wet ro­bić z pło­dów farsz do pie­roż­ków, co za róż­ni­ca?”. Wpis rzecz­ni­ka pra­so­we­go In­sty­tu­tu Psy­cho­lo­gii UJ, dr. Sa­mu­ela No­wa­ka, w któ­rym od­niósł się do kon­dy­cji by­tu ludz­kie­go i je­go god­no­ści, zbul­wer­so­wał opi­nię pu­blicz­ną i na­ru­szył do­bre imię Uni­wer­sy­te­tu. Je­stem po­waż­nie za­nie­po­ko­jo­ny tym, że rzecz­nik pra­so­wy kie­run­ku hu­ma­ni­stycz­ne­go naj­star­szej pol­skiej uczel­ni po­tra­fi for­mu­ło­wać po­dob­ne sentencje.

Cier­pie­nie ko­biet po abor­cji nie jest ani ka­to­lic­kim za­bo­bo­nem, ani po­my­słem fa­na­ty­ków, lecz praw­dzi­wą ra­ną, któ­ra nie chce się za­go­ić. Do­świad­cza­ją go ko­bie­ty, któ­re do­ko­na­ły abor­cji, ale tak­że oj­co­wie abor­to­wa­nych dzie­ci, ich ro­dzeń­stwo, le­ka­rze czy położne.

Tra­gicz­na śmierć pa­ni Agniesz­ki z Czę­sto­cho­wy nie jest wy­ni­kiem wy­ro­ku Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go z 22 paź­dzier­ni­ka 2020 r. Wy­rok ten przy­znał pra­wo do ży­cia dzie­ciom po­dej­rze­wa­nym o nie­peł­no­spraw­ność. Pra­wo chro­ni­ło i wciąż chro­ni ży­cie i zdro­wie ko­biet w cią­ży, do­pusz­cza­jąc abor­cję w przy­pad­ku ich zagrożenia.

Wła­ści­wą mo­ty­wa­cją do ad­op­cji dziec­ka, któ­re do­świad­czy­ło w swo­im ży­ciu nie­za­wi­nio­nej krzyw­dy, trau­my po­rzu­ce­nia, jest mi­łość. O tym po­roz­ma­wia­my pod­czas we­bi­na­ru po­świę­co­ne­go adopcji.

Spra­wy in­tym­ne in­te­re­su­ją już kil­ku­lat­ków. Pod­po­wia­da­my, w ja­ki spo­sób roz­ma­wiać z dzieć­mi i na­sto­lat­ka­mi o mi­ło­ści i sek­su­al­no­ści, by po­ka­zać im, że są one pięk­nym darem.

Do­stęp­na, mod­na, ła­twa w sto­so­wa­niu i uwa­ża­na za sku­tecz­ną. An­ty­kon­cep­cja, szcze­gól­nie hor­mo­nal­na, zre­wo­lu­cjo­ni­zo­wa­ła my­śle­nie o ko­bie­cie, męż­czyź­nie i dziec­ku. Ma­ła pi­guł­ka, iko­na re­wo­lu­cji sek­su­al­nej, usta­li­ła no­wy porządek.

Ho­spi­cja per­ina­tal­ne i Pro­gram „Za ży­ciem” są po­mo­cą dla ro­dzi­ców, któ­rzy otrzy­ma­li trud­ną dia­gno­zę pre­na­tal­ną dla swo­je­go dziec­ka. Ma­my do­bre prak­ty­ki, ale cią­gle jest wie­le do zrobienia.

Idea dnia, w któ­rym wspo­mi­na się dzie­ci zmar­łe przed uro­dze­niem, wy­wo­dzi się z USA, gdzie w 1988 r. po raz pierw­szy ob­cho­dzo­no ta­kie wspo­mnie­nie. Ini­cja­ty­wa ta do­tar­ła do Pol­ski w ro­ku 2004 i zy­ska­ła swą ro­dzi­mą na­zwę Dnia Dziec­ka Utraconego.

Ja­nusz War­dak, ur. 1968 r, ab­sol­went lin­gwi­sty­ki sto­so­wa­nej UW, je­den z za­ło­ży­cie­li i pre­zes Sto­wa­rzy­sze­nia Aka­de­mia Fa­mi­lij­na, au­tor wy­kła­dów, warsz­ta­tów i ar­ty­ku­łów po­świę­co­nych wy­cho­wa­niu dzie­ci i mi­ło­ści mał­żeń­skiej zo­stał te­go­rocz­nym lau­re­atem Na­gro­dy im. Słu­gi Bo­że­go Je­rze­go Ciesielskiego.