Hiszpania zalegalizowała eutanazję

Kon­gres De­pu­to­wa­nych za­le­ga­li­zo­wał w Hisz­pa­nii pra­wo do eu­ta­na­zji. Prze­ciw­ni te­mu by­li je­dy­nie de­pu­to­wa­ni dwóch naj­więk­szych ugru­po­wań opo­zy­cji par­la­men­tar­nej: cen­tro­pra­wi­co­wej Par­tii Lu­do­wej oraz kon­ser­wa­tyw­ne­go Vox.

Kon­gres De­pu­to­wa­nych, niż­sza izba par­la­men­tu Hisz­pa­nii, za­twier­dził pod­czas gło­so­wa­nia po­praw­ki Se­na­tu do usta­wy le­ga­li­zu­ją­cej eu­ta­na­zję w tym kra­ju. Więk­szość po­sel­ska zde­cy­do­wa­ła, że pra­wo do eu­ta­na­zji przy­słu­gi­wać bę­dzie je­dy­nie oso­bom cier­pią­cym na nie­ule­czal­ne choroby.

Pod­czas po­prze­dza­ją­cej gło­so­wa­nie de­ba­ty prze­ciw­ni­cy eu­ta­na­zji twier­dzi­li, że ba­zu­ją­cy na ko­ali­cji so­cja­li­stów i le­wi­co­we­go Uni­das Po­de­mos rząd Pe­dra San­che­za for­so­wał eu­ta­na­zję, po­nie­waż sam ni­gdy nie po­tra­fił za­pew­nić na­le­ży­tej opie­ki pa­lia­tyw­nej oso­bom cier­pią­cym. Zwo­len­ni­cy tzw. śmier­ci wspo­ma­ga­nej ar­gu­men­to­wa­li tym­cza­sem, że eu­ta­na­zja „jest po­trzeb­na ja­ko moż­li­wość god­nej śmierci”.

We­dług usta­wy le­ga­li­zu­ją­cej w Hisz­pa­nii eu­ta­na­zję oso­ba wnio­sku­ją­ca o tzw. śmierć wspo­ma­ga­ną bę­dzie mu­sia­ła od­być sze­reg kon­sul­ta­cji me­dycz­nych po­twier­dza­ją­cych, że jest oso­bą cier­pią­ca na po­waż­ną cho­ro­bę, chro­nicz­ną, a za­ra­zem nie­ule­czal­ną. W do­ku­men­cie prze­wi­dzia­no, że ko­niecz­ne bę­dzie m.in. dwu­krot­ne wnio­sko­wa­nie o do­pusz­cze­nie do za­bie­gu eu­ta­na­zji, aby wy­klu­czyć ewen­tu­al­ną po­mył­kę lub zmu­sza­nie ko­goś do pod­da­nia się tzw. śmier­ci wspomaganej.

Zgod­nie z no­wą usta­wą mak­sy­mal­nie od zło­że­nia wnio­sku do prze­pro­wa­dze­nia eu­ta­na­zji nie po­win­no mi­nąć wię­cej niż 40 dni.

Hisz­pa­nia sta­ła się czwar­tym, po Ho­lan­dii, Bel­gii i Luk­sem­bur­gu, kra­jem UE, w któ­rym obo­wią­zy­wać bę­dzie le­gal­na eu­ta­na­zja. Eu­ta­na­zja w Pol­sce jest nie­le­gal­na. Pol­ski Ko­deks kar­ny okre­śla eu­ta­na­zję ja­ko za­bój­stwo, a oso­ba, któ­ra do­pu­ści się po­mo­cy w ode­bra­niu ży­cia mo­że od­po­wia­dać za zabójstwo.

Każ­da eu­ta­na­zja jest mo­ral­nie nie­do­pusz­czal­na, rów­nież w przy­pad­kach, gdy jej ce­lem jest zli­kwi­do­wa­nie bó­lu oso­by cier­pią­cej. Pro­po­zy­cją dla cier­pią­ce­go czło­wie­ka jest me­dy­cy­na pa­lia­tyw­na i opie­ka ho­spi­cyj­na, któ­re po­win­ny być bar­dziej do­ce­nio­ne i sto­so­wa­ne. Eu­ta­na­zja stoi w sprzecz­no­ści z god­no­ścią oso­by ludz­kiej. Obo­wią­zu­ją­cy w Pol­sce Ko­deks Ety­ki Le­kar­skiej mó­wi: „Le­ka­rzo­wi nie wol­no sto­so­wać eu­ta­na­zji ani po­ma­gać cho­re­mu w po­peł­nie­niu samobójstwa”.

JB
Źró­dło: KAI

Fot.: pl.123rf.com