Parlamentarny Zespół na rzecz Życia i Rodziny: Należy zwiększyć wsparcie rodzinie

„Cho­re dziec­ko w ło­nie mat­ki po­win­no być trak­to­wa­ne ja­ko pa­cjent. Na­le­ży do­ło­żyć sta­rań, aby stan dziec­ka zo­stał do­brze zdia­gno­zo­wa­ny, a kon­sy­lium le­kar­skie po­win­no roz­wa­żyć moż­li­wo­ści le­cze­nia i za­pla­no­wać kon­kret­ne dzia­ła­nia” – ta­kie jest sta­no­wi­sko Par­la­men­tar­ne­go Ze­spo­łu na rzecz Ży­cia i Ro­dzi­ny pod­ję­te po orze­cze­niu Try­bu­na­łu Konstytucyjnego.

Par­la­men­tar­ny Ze­spół na rzecz Ży­cia i Ro­dzi­ny wy­dał spe­cjal­ne sta­no­wi­sko w spra­wie orze­cze­nia Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go, któ­ry 22 paź­dzier­ni­ka uznał nie­zgod­ność z Kon­sty­tu­cją RP prze­słan­ki eu­ge­nicz­nej do abor­cji. Po­sło­wie i se­na­to­ro­wie ob­ra­do­wa­li po­przez wi­de­okon­fe­ren­cję kil­ka dni po orze­cze­niu Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go. Pod­czas kon­fe­ren­cji po­sło­wie kon­sul­to­wa­li się ze spe­cja­li­sta­mi i bio­ety­ka­mi oraz le­ka­rza­mi z ho­spi­cjów perinatalnych.

Po­sło­wie z Ze­spo­łu na rzecz Ży­cia i Ro­dzi­ny przy­po­mnie­li, że na pań­stwie pol­skim le­ży obo­wią­zek wspar­cia ko­biet w cią­ży oraz nie­peł­no­spraw­nych dzie­ci, za­rów­no przed jak i po uro­dze­niu. Cho­dzi m.in. o roz­wa­że­nie pod­wyż­sze­nia świad­cze­nia „Ro­dzi­na 500+” na rzecz dzie­ci nie­peł­no­spraw­nych do 1500 zł lub zwięk­sze­nie za­sił­ku pie­lę­gna­cyj­ne­go do 2000 zł.

Zda­niem par­la­men­ta­rzy­stów, szcze­gól­na po­moc po­win­na być za­pew­nio­na w tzw. przy­pad­kach le­tal­nych: „Na­le­ży za­pew­nić wspar­cie ro­dzi­nie oraz god­nie za­opie­ko­wać się dziec­kiem i ogra­ni­czyć je­go cier­pie­nie”. – podkreślili.

Po­sło­wie za­ape­lo­wa­li, aby szpi­ta­le po­łoż­ni­cze za­pew­nia­ły osob­ne po­ko­je dla ma­tek z cięż­ko cho­ry­mi no­wo­rod­ka­mi, a tak­że aby był sze­ro­ki do­stęp do przy­chod­ni per­ina­tal­nych i ho­spi­cjów per­ina­tal­nych: „Na­le­ży za­pew­nić, aby w każ­dym wo­je­wódz­twie ist­nia­ło przy­naj­mniej jed­no ta­kie ho­spi­cjum. W ra­mach wspar­cia oko­ło­po­ro­do­we­go pro­po­nu­je­my tak­że re­al­ne zwięk­sze­nie wy­so­ko­ści jed­no­ra­zo­we­go świad­cze­nia wy­ni­ka­ją­ce­go z usta­wy „Za Ży­ciem” do kwo­ty 20.000 zł”. – dodali.

W przy­pad­ku ro­dzi­ców lub opie­ku­nów po­bie­ra­ją­cych świad­cze­nie pie­lę­gna­cyj­ne istot­ne jest tak­że roz­wa­że­nie znie­sie­nia wy­mo­gu re­zy­gna­cji z do­dat­ko­we­go za­rob­ko­wa­nia. Opie­ka nad dziec­kiem nie­peł­no­spraw­nym po­win­na być trak­to­wa­na ja­ko pra­ca i au­to­ma­tycz­nie ozna­czać na­li­cza­nie skła­dek emerytalnych.

Pa­weł Wdó­wik, wi­ce­mi­ni­ster ro­dzi­ny i po­li­ty­ki spo­łecz­nej oraz peł­no­moc­nik rzą­du ds. osób nie­peł­no­spraw­nych, pod­czas pro­gra­mu „Pol­ski punkt wi­dze­nia” na an­te­nie TV Trwam po­wie­dział, że ca­ły czas trwa­ją in­ten­syw­ne pra­ce nad roz­sze­rze­niem pro­gra­mu „Za Ży­ciem” a w cią­gu naj­bliż­szych dni pre­mier Ma­te­usz Mo­ra­wiec­ki ogło­si wpro­wa­dzo­ne zmia­ny. Po­twier­dził, że jed­ną ze zmian ma być moż­li­wość pra­cy za­rob­ko­wej dla ro­dzi­ców dzie­ci nie­peł­no­spraw­nych przy jed­no­cze­snym po­bie­ra­niu za­sił­ku pie­lę­gna­cyj­ne­go: „Nie mo­że być tak, że­by ja­kaś nie­peł­no­spraw­ność pro­wa­dzi­ła do umniej­sza­nia miej­sca w spo­łe­czeń­stwie, czy to oso­by nie­peł­no­spraw­nej, czy też je­go ro­dzi­ców – po­wie­dział Pa­weł Wdówik.

Uwa­ża­my, że jest to do­bra pro­po­zy­cja i cie­szy nas fakt trwa­ją­cych prac nad po­mo­cą ro­dzi­nom wy­cho­wu­ją­cych dziec­ko z nie­peł­no­spraw­no­ścią. Te­raz przy­szedł czas na pod­ję­cie kon­kret­nych wią­żą­cych dzia­łań zmie­rza­ją­cych do po­pra­wie­nia by­tu ta­kim oso­bom. Każ­da oso­ba cho­ra i nie­peł­no­spraw­na ma pra­wo do ży­cia! Li­czy­my, że de­kla­ra­cje roz­sze­rze­nia Usta­wy „Za ży­ciem” nie są tyl­ko pu­stą, po­li­tycz­ną de­kla­ra­cją bez po­kry­cia. Ocze­ku­je­my ry­chłe­go ogło­sze­nia zmian zwięk­sza­ją­cych po­moc dla osób z niepełnosprawnością.

Po­ni­żej prze­sta­wia­my peł­ny tekst Sta­no­wi­ska Par­la­men­tar­ne­go Ze­spo­łu na rzecz Ży­cia i Ro­dzi­ny pod­ję­te po orze­cze­niu Try­bu­na­łu Konstytucyjnego.

Par­la­men­tar­ny Ze­spół na rzecz Ży­cia i Rodziny

Sta­no­wi­sko Par­la­men­tar­ne­go Ze­spo­łu na rzecz Ży­cia i Ro­dzi­ny w spra­wie wy­ro­ku Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go z dnia 22 paź­dzier­ni­ka 2020 r. o nie­zgod­no­ści prze­słan­ki eu­ge­nicz­nej z pra­wem do ży­cia z art. 38 Kon­sty­tu­cji RP oraz obo­wiąz­kach pań­stwa wo­bec ko­biet w cią­ży i dzie­ci niepełnosprawnych.

Par­la­men­tar­ny Ze­spół na rzecz Ży­cia i Ro­dzi­ny z za­do­wo­le­niem przyj­mu­je orze­cze­nie Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go, któ­re za­pew­nia re­ali­za­cję kon­sty­tu­cyj­nej ochro­ny ży­cia oraz god­no­ści cho­rych i nie­peł­no­spraw­nych dzie­ci przed ich uro­dze­niem. Z Kon­sty­tu­cji, a tak­że wy­ro­ku Try­bu­na­łu wy­ni­ka obo­wią­zek wspar­cia ko­biet w cią­ży oraz nie­peł­no­spraw­nych dzie­ci, za­rów­no przed jak i po uro­dze­niu. Po­zy­tyw­nie oce­nia­my za­po­wie­dzi przed­sta­wi­cie­li Rzą­du i więk­szo­ści par­la­men­tar­nej zwięk­sze­nia za­an­ga­żo­wa­nia Pań­stwa w tym zakresie.

1. Ze­spół pra­gnie zwró­cić uwa­gę na ko­niecz­ność roz­sze­rze­nia do­stęp­no­ści usług oko­ło­po­ro­do­wych dla ro­dzin spo­dzie­wa­ją­cych się cho­re­go dziec­ka oraz na upodmio­to­wie­nie dziec­ka jesz­cze nie­na­ro­dzo­ne­go w prze­pi­sach pra­wa. Cho­re dziec­ko w ło­nie mat­ki po­win­no być trak­to­wa­ne ja­ko pa­cjent. Na­le­ży do­ło­żyć sta­rań, aby stan dziec­ka zo­stał do­brze zdia­gno­zo­wa­ny, a kon­sy­lium le­kar­skie po­win­no roz­wa­żyć moż­li­wo­ści le­cze­nia i za­pla­no­wać kon­kret­ne działania.
2. Szcze­gól­na po­moc po­win­na być za­pew­nio­na w tak zwa­nych przy­pad­kach le­tal­nych. Na­le­ży za­pew­nić wspar­cie ro­dzi­nie oraz god­nie za­opie­ko­wać się dziec­kiem i ogra­ni­czyć je­go cier­pie­nie. Uwa­ża­my, że szpi­ta­le po­łoż­ni­cze po­win­ny za­pew­nić osob­ne po­ko­je dla ma­tek z cięż­ko cho­ry­mi no­wo­rod­ka­mi, a tak­że do­stęp do przy­chod­ni per­ina­tal­nych i ho­spi­cjów per­ina­tal­nych. Na­le­ży za­pew­nić, aby każ­dym wo­je­wódz­twie ist­nia­ło przy­naj­mniej jed­no ta­kie ho­spi­cjum. W ra­mach wspar­cia oko­ło­po­ro­do­we­go pro­po­nu­je­my tak­że re­al­ne zwięk­sze­nie wy­so­ko­ści jed­no­ra­zo­we­go świad­cze­nia wy­ni­ka­ją­ce­go z usta­wy „Za Ży­ciem” do kwo­ty 20.000 zł.
3. W kon­tek­ście wy­ro­ku Try­bu­na­łu na­le­ży zwięk­szyć za­an­ga­żo­wa­nie pań­stwa w za­kre­sie wspar­cia ro­dzin wy­cho­wu­ją­cych nie­peł­no­spraw­ne dzie­ci. Pro­po­nu­je­my roz­wa­że­nie pod­wyż­sze­nia wy­so­ko­ści świad­cze­nia „Ro­dzi­na 500+” na rzecz dzie­ci nie­peł­no­spraw­nych do kwo­ty 1500 zł lub al­ter­na­tyw­nie zwięk­szyć wy­so­kość za­sił­ku pie­lę­gna­cyj­ne­go do wy­so­ko­ści 2000 zł. W przy­pad­ku ro­dzi­ców bądź opie­ku­nów po­bie­ra­ją­cych świad­cze­nie pie­lę­gna­cyj­ne istot­ne jest tak­że roz­wa­że­nie znie­sie­nia wy­mo­gu re­zy­gna­cji z do­dat­ko­we­go za­rob­ko­wa­nia. Opie­ka nad dziec­kiem nie­peł­no­spraw­nym po­win­na być trak­to­wa­na ja­ko pra­ca i au­to­ma­tycz­nie ozna­czać na­li­cza­nie skła­dek emerytalnych.

Nie ma nic cen­niej­sze­go niż ludz­kie ży­cie. Jak mó­wił Oj­ciec Świę­ty Jan Pa­weł II „Na­ród, któ­ry za­bi­ja wła­sne dzie­ci sta­je się na­ro­dem bez przy­szło­ści”. Orze­cze­nie Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go przy­po­mi­na re­gu­la­cje Kon­sty­tu­cji jed­no­znacz­nie wska­zu­ją­ce, że każ­da oso­ba cho­ra i nie­peł­no­spraw­na ma pra­wo do ży­cia, ale tak­że że na­sze pań­stwo po­win­no za­pew­nić re­al­ne wspar­cie i god­ną egzystencję.