Hiszpania: ustawa legalizująca eutanazję zaskarżona w pierwszym dniu jej obowiązywania

W pierw­szym dniu obo­wią­zy­wa­nia w Hisz­pa­nii no­wej usta­wy do­pusz­cza­ją­cej eu­ta­na­zję, do Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go w Ma­dry­cie wpły­nę­ły wnio­ski na­ka­zu­ją­ce zba­da­nia zgod­no­ści no­we­go pra­wa z usta­wą zasadniczą.

Pra­wi­co­we par­tie PP, Vox i Ciu­da­da­nos zło­ży­ły skar­gę do Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go. W do­ku­men­tach do­ma­ga­no się też tym­cza­so­we­go wstrzy­ma­nia wy­ko­ny­wa­nia przy­ję­tej w mar­cu 2021 r. przez par­la­ment Hisz­pa­nii ustawy.

Zgod­nie z prze­pi­sa­mi usta­wy le­ga­li­zu­ją­cej w Hisz­pa­nii eu­ta­na­zję oso­ba wnio­sku­ją­ca o tzw. śmierć wspo­ma­ga­ną bę­dzie mu­sia­ła od­być sze­reg kon­sul­ta­cji me­dycz­nych po­twier­dza­ją­cych, że jest oso­bą cier­pią­cą na po­waż­ną cho­ro­bę, chro­nicz­ną, a za­ra­zem nie­ule­czal­ną. W cią­gu dwóch dni od wstęp­nej de­cy­zji le­karz mu­si prze­pro­wa­dzić z pa­cjen­tem roz­mo­wę na te­mat m.in. moż­li­wo­ści opie­ki pa­lia­tyw­nej. Je­śli pa­cjent pod­trzy­ma swo­je zda­nie, je­go stan zdro­wot­ny skon­sul­to­wa­ny zo­sta­nie z dru­gim le­ka­rzem, któ­ry w cią­gu dzie­się­ciu dni oce­ni, czy speł­nio­no wszyst­kie wy­ma­ga­nia. Sub­stan­cję uśmier­ca­ją­cą ma po­da­wać per­so­nel me­dycz­ny, ale ist­nie­je tak­że moż­li­wość na sa­mo­dziel­ną apli­ka­cję pro­duk­tu wcze­śniej prze­pi­sa­ne­go przez le­ka­rza. Zgod­nie z no­wą usta­wą mak­sy­mal­nie od zło­że­nia wnio­sku do prze­pro­wa­dze­nia eu­ta­na­zji nie po­win­no mi­nąć wię­cej niż 40 dni. Pra­wo do­ty­czy peł­no­let­nich Hisz­pa­nów lub ob­co­kra­jow­ców le­gal­nie prze­by­wa­ją­cych na te­re­nie Hiszpanii.

W licz­nych wy­po­wie­dziach do­ty­czą­cych no­we­go pra­wa przed­sta­wi­cie­le opo­zy­cji par­la­men­tar­nej wska­zy­wa­li, że no­we prze­pi­sy „nie chro­nią do­bra pa­cjen­tów”, a tak­że są prze­ja­wem „cy­wi­li­za­cji śmier­ci”. Par­tia Lu­do­wa (PP) i Vox na­zwa­ły usta­wę ra­dy­kal­ną i oskar­ży­ły po­pie­ra­ją­ce je ugru­po­wa­nia o chęć eli­mi­no­wa­nia cho­rych dla ulże­nia sy­tu­acji eko­no­micz­nej kra­ju. Li­der PP Pa­blo Ca­sa­do skry­ty­ko­wał so­cja­li­stycz­ny rząd za po­dej­rza­nie szyb­kie przy­ję­cie usta­wy pod­czas obo­wią­zu­ją­ce­go do 9 ma­ja sta­nu za­gro­że­nia pod­czas epi­de­mii Covid-19.

Hisz­pa­nia sta­ła się szó­stym kra­jem na świe­cie i czwar­tym w UE, po Ho­lan­dii, Bel­gii i Luk­sem­bur­gu, w któ­rym obo­wią­zu­je le­gal­na eutanazja.

Pierw­szym kra­jem, któ­ry za­le­ga­li­zo­wał eu­ta­na­zje by­ła Ho­lan­dia. Obec­nie tam­tej­sze pra­wo po­zwa­la, na uśmier­ca­nie tak­że dzie­ci mię­dzy 12. a 16. ro­kiem ży­cia. Jak się oka­zu­je to wciąż za ma­ło, bo aż 84 proc. pe­dia­trów chce, by by­ła ona do­stęp­na tak­że dla dzie­ci w wie­ku 1–12. Na przy­kła­dzie Ho­lan­dii wi­dzi­my, że cy­wi­li­za­cja śmier­ci po­stę­pu­je i sta­je się jed­ną z naj­pow­szech­niej­szych przy­czyn zgo­nów. Nie­po­ko­ją­ce jest, że ko­lej­ne kra­je skła­nia­ją się do jej za­ak­cep­to­wa­nia. Cho­re­mu czło­wie­ko­wi na­le­ży ulżyć w je­go cier­pie­niu, ale tyl­ko po­przez opie­kę pa­lia­tyw­ną opar­tą na ro­dzin­nej at­mos­fe­rze w hospicjum.

JB
Źró­dło: KAI