Konkurs akademicki „Życie i godność”

W so­bo­tę 25 mar­ca 2023 r. zo­sta­ły wrę­czo­ne na­gro­dy w kon­kur­sie aka­de­mic­kim „Ży­cie i god­ność”, któ­re­go or­ga­ni­za­to­rem jest Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Człowieka.

Na te­go­rocz­ną edy­cję kon­kur­su zgło­szo­nych zo­sta­ło 30 prac aka­de­mic­kich (21 ma­gi­ster­skich oraz 9 li­cen­cjac­kich) obro­nio­nych w la­tach 2020–2022 w 16.uczelniach w Pol­sce. Uczest­ni­cy to ab­sol­wen­ci róż­nych kie­run­ków stu­diów, m.in.: na­uk o ro­dzi­nie, pra­wa, pe­da­go­gi­ki, pie­lę­gniar­stwa, po­łoż­nic­twa, czy psy­cho­lo­gii. W swo­ich pra­cach do­ty­ka­ją te­ma­ty­ki pro-li­fe, za­rów­no w wy­mia­rze praw­nym, jak i bio­lo­gicz­no-me­dycz­nym. Nie bra­ku­je też prac oma­wia­ją­cych spo­łecz­ne i psy­cho­lo­gicz­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki obro­ny ży­cia człowieka.

– Kon­kurs aka­de­mic­ki „Ży­cie i god­ność”, choć ma wy­miar ka­me­ral­ny, jest jed­nym z na­szych naj­waż­niej­szych pro­jek­tów edu­ka­cyj­nych. Re­flek­sja na­uko­wa nad te­ma­ta­mi po­ru­sza­ją­cy­mi kon­kur­so­we ha­sło jest dla na­sze­go Sto­wa­rzy­sze­nia bar­dzo waż­na. Nie­ste­ty pa­trząc na to, co dzie­je się we współ­cze­snym świe­cie w kwe­stii ży­cia, moż­na od­nieść wra­że­nie, że w świe­cie na­uko­wym za­czy­na bra­ko­wać in­te­lek­tu­al­nej uczci­wo­ści. Cza­sem moż­na od­nieść wra­że­nie, iż na­uka zda­je się być „na usłu­gach” in­te­re­sów. Waż­niej­sze od praw­dy by­wa po­dą­ża­nie za tren­da­mi, co jest brze­mien­ne w skut­kach. Na­uka bez praw­dy sta­je się ide­olo­gią. Ma­my na­dzie­ję, że nasz kon­kurs jest choć­by ma­łą ce­gieł­ką do zmia­ny te­go tren­du. – pod­kre­śli­ła Mag­da­le­na Gu­ziak-No­wak, dy­rek­tor ds. edu­ka­cji Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka, pod­czas ga­li fi­na­ło­wej konkursu.

Ce­lem kon­kur­su „Ży­cie i god­ność” jest za­chę­ce­nie mło­dzie­ży aka­de­mic­kiej do za­in­te­re­so­wa­nia się za­gad­nie­nia­mi zwią­za­ny­mi z pro­mo­cją ży­cia ja­ko war­to­ści o fun­da­men­tal­nym zna­cze­niu za­rów­no dla eg­zy­sten­cji po­szcze­gól­nych osób, jak i ca­łych spo­łe­czeństw. Wy­ra­zem te­go za­in­te­re­so­wa­nia jest po­dej­mo­wa­nie przez stu­den­tów ba­dań do­ty­czą­cych tej kwe­stii, uj­mo­wa­nych z per­spek­ty­wy stu­dio­wa­nej przez nich dys­cy­pli­ny, a jed­no­cze­śnie sta­no­wią­cych pod­sta­wę do przy­go­to­wa­nia i obro­ny pra­cy dy­plo­mo­wej. Pra­ce oce­nia­ne są przez spe­cja­li­stów z da­nej dzie­dzi­ny naukowej.

Pod­czas uro­czy­stej ga­li, któ­ra od­by­ła się w Wo­je­wódz­kiej Bi­blio­te­ce Pu­blicz­nej w Kra­ko­wie, wszy­scy obec­ni lau­re­aci kon­kur­su mo­gli w kil­ku zda­niach przed­sta­wić pro­ble­ma­ty­kę swo­jej pra­cy, a tak­że przy­bli­żyć pro­ces jej po­wsta­wa­nia. Wie­lu z nich pod­kre­śli­ło, jak waż­ne i po­trzeb­ne by­ło dla nich wspar­cie pro­mo­to­ra w pod­ję­ciu ta­kiej a nie in­nej tematyki.

W ka­te­go­rii prac li­cen­cjac­kich przy­zna­no na­stę­pu­ją­ce nagrody:

I miej­sce: Ma­ciej Re­niec „Opi­nia per­so­ne­lu pie­lę­gniar­skie­go na te­mat eu­ta­na­zji w naj­bliż­szej ro­dzi­nie (na pod­sta­wie ba­dań własnych)”.

Uza­sad­nie­nie re­cen­zen­ta: To pra­ca am­bit­na, za­rów­no ze wzglę­du na pod­ję­ty te­mat, jak i spo­sób je­go re­ali­za­cji. Au­tor, po­słu­gu­jąc się sa­mo­dziel­nie przy­go­to­wa­nym kwe­stio­na­riu­szem an­kie­ty, po­zy­skał dro­gą in­ter­ne­to­wą opi­nie na te­mat eu­ta­na­zji od 146 osób, któ­re po­sia­da­ją wy­kształ­ce­nie pie­lę­gniar­skie i w zde­cy­do­wa­nej więk­szo­ści pra­cu­ją w wy­uczo­nym za­wo­dzie. Opra­co­wu­jąc ze­bra­ny ma­te­riał ba­daw­czy nie ogra­ni­czył się do pod­da­nia go ana­li­zie sta­ty­stycz­nej przy uży­ciu kil­ku te­stów sto­so­wa­nych na grun­cie ba­dań spo­łecz­nych o cha­rak­te­rze ilo­ścio­wym, ale uzy­ska­ne wy­ni­ki od­niósł do re­zul­ta­tów in­nych do­stęp­nych ba­dań na po­dob­ny te­mat, a wy­ni­ka­ją­ce z te­go po­rów­na­nia wnio­ski opa­trzył wła­snym komentarzem.

Sło­wo au­to­ra pra­cy: Te­mat pra­cy po­ja­wił się dość nie­spo­dzie­wa­nie, po jed­nym z przed­mio­tów „Śmierć i umie­ra­nie”, gdzie po­ru­sza­ne by­ły za­gad­nie­nia eu­ta­na­zji. Li­be­ra­li­za­cja i od­rzu­ce­nie praw­dzi­wych war­to­ści po­ka­zu­je, jak czło­wiek się gu­bi. Istot­ne jest wy­ja­śnie­nie zna­cze­nia sło­wa eu­ta­na­zja. Lu­dzie czę­sto w an­kie­tach do mo­jej pra­cy mó­wi­li o niej ja­ko o pra­wie do god­nej śmier­ci. A jest wręcz odwrotnie.Trudności w ży­ciu star­czym nie moż­na od­bie­rać ja­ko nie­szczę­ścia, ale prze­ży­wać je z godnością.

II miej­sce: Mag­da­le­na La­skow­ska „Syn­drom po­abor­cyj­ny w świe­tle wy­bra­nej li­te­ra­tu­ry przedmiotu”

Uza­sad­nie­nie recenzenta:tworząc spój­ną ca­łość. Szcze­gól­nym wa­lo­rem pra­cy jest zwró­ce­nie uwa­gi na re­la­tyw­nie rzad­ko pod­no­szo­ne, a istot­ne róż­ni­ce w prze­ży­wa­niu syn­dro­mu po­abor­cy­jen­go przez ko­bie­ty i męż­czyzn oraz uka­za­nie du­cho­wych dróg po­mo­cy dla osób prze­ży­wa­ją­cych ten syndrom.

III miej­sca nie przyznano

Wy­róż­nie­nie: Mo­ni­ka Przy­jem­ska „Kon­se­kwen­cje abor­cji w ży­ciu ko­bie­ty w aspek­cie me­dycz­nym, psy­cho­lo­gicz­nym i duchowym”

Uza­sad­nie­nie re­cen­zen­ta: Pra­ca sta­no­wi rze­tel­ne stu­dium kon­se­kwen­cji ujaw­nia­ją­cych się w róż­nych wy­mia­rach ży­cia ko­biet. Au­tor­ka, ba­zu­jąc na pra­wi­dło­wo do­bra­nej i ak­tu­al­nej li­te­ra­tu­rze przed­mio­tu, przed­sta­wia je w kla­row­ny i in­te­re­su­ją­cy spo­sób, umie­jęt­nie łą­cząc po­szcze­gól­ne wąt­ki pra­cy. War­to też pod­kre­ślić, że tekst pra­cy na­pi­sa­ny jest bar­dzo po­praw­ną i pięk­ną pol­sz­czy­zną, co nie­ste­ty obec­nie nie jest ce­chą powszechną.

W ka­te­go­rii prac ma­gi­ster­skich przy­zna­no na­stę­pu­ją­ce nagrody:

I miej­sce: Ewa Rej­man „Re­la­cja po­mię­dzy wol­no­ścią re­li­gij­ną i wol­no­ścią su­mie­nia a „no­wy­mi pra­wa­mi człowieka”.

Uza­sad­nie­nie re­cen­zen­ta: Au­tor­ka po­dej­mu­je w swej pra­cy za­gad­nie­nie sta­no­wią­ce obec­nie przed­miot spo­rów wśród na­ukow­ców oraz uczest­ni­ków de­bat pu­blicz­nych, któ­re­go źró­dłem jest wy­ni­ka­ją­ca ze zde­rze­nia prze­ciw­staw­nych opcji świa­to­po­glą­do­wych od­mien­na od­po­wiedź na py­ta­nie, czy po­win­na ist­nieć rów­ność mię­dzy wy­wie­dzio­ny­mi z pra­wa na­tu­ral­ne­go kla­sycz­ny­mi pra­wa­mi czło­wie­ka, jak np. wol­ność su­mie­nia i re­li­gii, po­twier­dzo­ny­mi w mię­dzy­na­ro­do­wych ak­tach praw­nych, a tzw. No­wy­mi pra­wa­mi czło­wie­ka, do któ­rych za­li­cza się pra­wa re­pro­duk­cyj­ne, an­ty­dy­skry­mi­na­cyj­ne i sek­su­al­ne. Do uzna­nia tej rów­no­ści dą­żą przede wszyst­kim zwo­len­ni­cy tzw. “no­wych praw“, któ­rych ak­tyw­ność na po­lu dzia­łań praw­nych jest szcze­gól­nie wi­docz­na w Sta­nach Zjed­no­czo­nych i w Eu­ro­pie Za­chod­niej. Ma­jąc ten fakt na wzglę­dzie Au­tor­ka przed­sta­wia kon­kret­ne przy­kła­dy I me­cha­ni­zmy dzia­łań po­dej­mo­wa­nych w tych kra­jach przez zwo­len­ni­ków „no­wych praw” oraz od­po­wiedź na nie ze stro­ny zwo­len­ni­ków praw kla­sycz­nych. Nie ogra­ni­cza się wy­łącz­nie do uka­za­nia praw­nych aspek­tów tych dzia­łań, ale zwra­ca rów­nież uwa­gę na czyn­ni­ki psy­cho­lo­gicz­ne, so­cjo­lo­gicz­ne, fi­lo­zo­ficz­ne i teo­lo­gicz­ne, któ­re nie po­zo­sta­ją bez wpły­wu na prze­bieg i re­zul­ta­ty swo­istej wal­ki mię­dzy przed­sta­wi­cie­la­mi obu opcji. Cen­nym ele­men­tem pra­cy jest rów­nież za­miesz­cze­nie pro­po­zy­cji stra­te­gii, któ­ry­mi w ko­mu­ni­ka­cji ze zwo­len­ni­ka­mi „no­wych praw” mo­gli­by się po­słu­gi­wać w ce­lu sku­tecz­nej obro­ny swo­ich praw zwo­len­ni­cy wol­no­ści su­mie­nia i re­li­gii, znaj­du­ją­cy się dziś bar­dzo czę­sto, tak­że w na­szym kra­ju, na po­zy­cjach defensywnych.

Sło­wo au­to­ra pra­cy: –Je­stem nie­zwy­kle wdzięcz­na Pol­skie­mu Sto­wa­rzy­sze­niu Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka za wy­róż­nie­nie mo­jej pra­cy. Wiem, jak wie­le do­bre­go Sto­wa­rzy­sze­nie ro­bi dla dzie­ci i tych przed na­ro­dze­niem i tych już na­ro­dzo­nych, jed­no­cze­śnie ota­cza­jąc wspar­ciem ko­bie­ty wte­dy, kie­dy te­go wspar­cia po­trze­bu­ją naj­bar­dziej. Choć ża­łu­ję, że dzi­siaj nie mo­gę być obec­na na uro­czy­sto­ści, to mam wiel­ką na­dzie­ję, że na­sze dro­gi wie­lo­krot­nie bę­dą się jesz­cze krzy­żo­wać. – pod­kre­śli­ła nie­ste­ty nie­obec­na zdo­byw­czy­ni pierw­sze­go miej­sca w li­ście skie­ro­wa­nym do uczst­ni­ków gali.

II miej­sce: Piotr No­wak „Sta­tus ju­ry­dycz­ny i ochro­na praw­na dziec­ka po­czę­te­go w po­rząd­ku praw­nym Rze­czy­po­spo­li­tej Polskiej”

Uza­sad­nie­nie re­cen­zen­ta: Istot­nym wa­lo­rem pra­cy jest sca­le­nie i przed­sta­wie­nie w po­głę­bio­ny spo­sób po­cho­dzą­cych z roż­nych dzia­łów pol­skie­go pra­wa in­for­ma­cji na te­mat sta­tu­su i ochro­ny dziec­ka po­czę­te­go. Au­tor po­dej­mu­je tak­że pró­bę wyj­ścia po­za ob­szar obo­wią­zu­ją­ce­go po­rząd­ku praw­ne­go i przed­sta­wia kil­ka po­stu­la­tów do­ty­czą­cych przy­szłych po­żą­da­nych re­gu­la­cji praw­nych, przede wszyst­kim w za­kre­sie ochro­ny dziec­ka po­czę­te­go. Na pod­kre­śle­nie za­słu­gu­je tak­że ogól­ny wy­dźwięk pra­cy, świad­czą­cy wy­raź­nie o po­zy­tyw­nym na­sta­wie­niu Au­to­ra do ży­cia ludz­kie­go ja­ko war­to­ści i afir­mo­wa­niu oso­bo­wej god­no­ści czło­wie­ka od mo­men­tu je­go poczęcia.

Sło­wo au­to­ra pra­cy: – Przed­sta­wio­ny te­mat na­le­ży za­rów­no mo­im zda­niem, jak i zda­niem­Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go, do naj­trud­niej­szej i naj­bar­dziej do­nio­słej pro­ble­ma­ty­ki wy­stę­pu­ją­cej w wa­run­kach de­mo­kra­tycz­ne­go pań­stwa praw­ne­go. Trud­ność wy­ni­ka z krzy­żo­wa­nia się wąt­ków o cha­rak­te­rze praw­nym, me­dycz­nym, etycz­nym, spo­łecz­nym oraz re­li­gij­nym. Trze­ba rów­nież przy­znać, że ta te­ma­ty­ka wzbu­dza skraj­ne emo­cje spo­łecz­ne. Co do wy­bo­ru pra­cy, na mo­ją de­cy­zję wpły­nął kon­tekst cza­so­wy. Przez ca­ły etap mo­ich stu­diów praw­ni­czych od­by­wa­ła się de­ba­ta do­ty­czą­ca prze­ry­wa­nia cią­ży. By­ły to za­rów­no pro­jek­ty oby­wa­tel­skie, jak i wnio­ski do Try­bu­na­łu. Na wy­bór te­ma­tu wpły­nę­ły rów­nież mo­je prze­ko­na­nia oso­bi­ste, któ­re dzię­ki po­sta­wie Pa­na Ppro­mo­to­ra mo­gły zo­stać wy­ar­ty­ku­ło­wa­ne w pra­cy magisterskiej

III miej­sce przy­zna­ne zo­sta­ło dwóm osobom:

Ali­na Ze­meł­ka: „To­wa­rzy­sze­nie w cier­pie­niu to­tal­nym cho­re­go oto­czo­ne­go opie­ką paliatywną”

Uza­sad­nie­nie re­cen­zen­ta: Za­sad­ni­czym ce­lem wy­wo­dów Au­tor­ki jest pod­kre­śle­nie ro­li, ja­ką w umniej­sza­niu cię­ża­ru cier­pie­nia osób prze­ży­wa­ją­cych ostat­nią fa­zę ży­cia mo­że ode­grać na­sy­co­ne wy­czu­ciem to­wa­rzy­sze­nie ze stro­ny opie­ku­nów. Za­war­te w pra­cy su­ge­stie do­ty­czą­ce kie­run­ków przed­mio­to­wych ba­dań, któ­re war­to by pod­jąć w przy­szło­ści, do­brze świad­czą o jej umie­jęt­no­ści po­głę­bio­ne­go i re­flek­syj­ne­go spoj­rze­nia na ana­li­zo­wa­ny w pra­cy pro­blem. Są tak­że wy­ra­zem po­sta­wy ukie­run­ko­wa­nej na do­strze­ga­nie w to­tal­nie cier­pią­cym czło­wie­ku isto­ty, któ­ra do kre­su swe­go ży­cia ma pra­wo do god­ne­go traktowania.

Sło­wo au­to­ra pra­cy: W pra­cy po­sta­no­wi­łam przy­bli­żyć po­ję­cie cier­pie­nia to­tal­ne­go. W pierw­szym roz­dzia­le opi­sa­łam to, jak obec­nie po­strze­ga­na jest cięż­ka, nie­od­wra­cal­na cho­ro­ba oraz w ja­ki spo­sób o niej mó­wi­my. Dru­gi i trze­ci roz­dział to ho­li­stycz­ne spoj­rze­nie na oso­by umie­ra­ją­ce. By­ło to moż­li­we też z per­spek­ty­wy wła­snych do­świad­czeń. Przez pe­wien czas pra­co­wa­łam ja­ko opie­ku osób umie­ra­cą­cych. Pew­ną trud­no­ścią by­ło zna­le­zie­nie pro­mo­to­ra mo­jej pra­cy. Jed­nak po ro­ku się uda­ło i już póź­niej współ­pra­ca prze­bie­ga­ła do­brze. Od sa­me­go po­cząt­ku wie­dzia­łam, że kwe­stie śmier­ci chcę przed­sta­wić ja­ko kul­mi­na­cyj­ny mo­ment ży­cia, a nie coś smutnego.

Mar­ta Wi­tec­ka „Opie­ka zdro­wot­na nad dzieć­mi z ze­spo­łem Do­wna w ro­dzi­nie wie­lo­dziet­nej i ro­dzi­nie za­stęp­czej – stu­dium przypadku”

Uza­sad­nie­nie re­cen­zen­ta: Na­gro­dzo­na pra­ca jest bar­dzo ob­szer­ną dwu­czę­ścio­wą roz­pra­wą. W czę­ści teo­re­tycz­nej au­tor­ka w opar­ciu o li­te­ra­tu­rę me­dycz­ną, psy­cho­lo­gicz­ną i pe­da­go­gicz­ną oma­wia sy­tu­ację ro­dzi­ców dzie­ci z ze­spo­łem Do­wna, za­miesz­cza­jąc też in­for­ma­cje o moż­li­wo­ści edu­ka­cji ta­kich dzie­ci oraz pod­kre­śla­jąc po­zy­tyw­ny wpływ or­ga­ni­za­cji, grup i fo­rów in­te­re­ne­to­wych wspie­ra­ją­cych obar­czo­ne ta­kim do­świad­cze­niem ro­dzi­ny w ich funk­cjo­no­wa­niu. Dru­ga część pra­cy to sta­dium przy­pad­ku, czy­li szcze­gó­ło­wo przed­sta­wio­ne eta­py roz­wo­jo­we dwóch chłop­ców wy­cho­wu­ją­cych się w ro­dzi­nie wie­lo­dziet­nej, z któ­rych je­den jest dziec­kiem ro­dzo­nym, a dru­gi adoptowanym.

Sło­wo au­to­ra pra­cy: Ce­lem tej pra­cy by­ła stro­na prak­tycz­na, po­nie­waż to stu­dium przy­pad­ku. Sku­pi­łam się na opi­sy­wa­niu przy­pad­ku dwóch mo­ich sy­nów z Ze­spo­łem Do­wna, ich do­cho­dze­nia do względ­nej spraw­no­ści oraz na­szych po­staw. Nasz syn Ku­ba, któ­re­go ad­op­to­wa­li­śmy, cu­dem unik­nął abor­cji, co po­ka­zu­je, że je­go miej­sce by­ło tu na zie­mi w na­szej ro­dzi­nie. W mo­im oso­bi­stym prze­ko­na­niu każ­de ży­cie jest cen­ne nie­za­leż­nie od te­go jak wy­glą­da, jak prze­bie­ga i ile trwa. Na­to­miast nie ma czło­wie­ka, któ­ry miał­by pra­wo de­cy­do­wać, kie­dy ży­cie dru­gie­go czło­wie­ka się koń­czy. Mo­ja pra­ca ma­gi­ster­ska po­zwo­li­ła mi przy­bli­żyć na­szą sy­tu­ację, nasz czas. Ze­spół Do­wna to nie ko­niec świa­ta. To tro­chę in­ne ży­cie, na nie trze­ba się prze­sta­wić, przy­zwy­cza­ić, wie­le emo­cji jest trud­nych i moż­na te­mu po­do­łać, a efek­ty moż­na osią­gnąć wielkie.

Wy­róż­nie­nie: Ma­ria Ro­zen­baj­ger „Efek­ty dia­gno­sty­ki i le­cze­nia nie­płod­no­ści na przy­kła­dzie re­ali­zo­wa­ne­go Pro­gra­mu Kom­plek­so­wej Ochro­ny Zdro­wia Pro­kre­acyj­ne­go w Pol­sce w la­tach 2016–2020 w Po­rad­ni Za­bu­rzeń Pro­kre­acji i Le­cze­nia En­do­me­trio­zy w 4 Woj­sko­wym Szpi­ta­lu Kli­nicz­nym we Wrocławiu”.

Uza­sad­nie­nie re­cen­zen­ta: Głów­ny trzon wy­róż­nio­nej pra­cy sta­no­wi ana­li­za da­nych za­war­tych w do­ku­men­ta­cji me­dycz­nej gro­ma­dzo­nej w spe­cja­li­stycz­nej po­rad­ni me­dycz­nej na­sta­wio­nej na le­cze­nie za­bu­rzeń pro­kre­acji. Szcze­gó­ło­wą ana­li­zę tych da­nych po­prze­dza­ją in­for­ma­cje do­ty­czą­ce ogól­nych za­ło­żeń i funk­cji pro­gra­mów zdro­wot­nych re­ali­zo­wa­nych w Pol­sce, ze szcze­gól­nym uwzględ­nie­niem pro­gram kom­plek­so­wej ochro­ny zdro­wia pro­kre­acyj­ne­go oraz roz­dział po­świę­co­ny nie­płod­no­ści, sta­no­wią­cej obec­nie po­waż­ny pro­blem w na­szym kra­ju. Cen­nym wnio­skiem, któ­ry wy­ni­ka z ba­dań Au­tor­ki jest stwier­dze­nie, że w le­cze­niu nie­płod­no­ści ko­niecz­ne po­głę­bie­nie dia­gno­sty­ki i za­sto­so­wa­nie po­dej­ścia te­ra­peu­tycz­ne­go uwzględ­nia­ją­ce­go spe­cy­ficz­ną sy­tu­ację każ­dej pary.

Ewa Rej­man, „Re­la­cja po­mię­dzy wol­no­ścią re­li­gij­ną i wol­no­ścią su­mie­nia a tzw. no­wy­mi pra­wa­mi czło­wie­ka”, skrót pra­cy magisterskiej

W swo­jej pra­cy sku­pi­łam się na ana­li­zie wol­no­ści re­li­gij­nej i wol­no­ści su­mie­nia oraz jej re­la­cji do „no­wych praw czło­wie­ka”, wśród któ­rych  szcze­gól­ną uwa­gę po­świę­ci­łam pra­wom re­pro­duk­cyj­nym, pra­wom an­ty­dy­skry­mi­na­cyj­nym i pra­wom sek­su­al­nym. Od cza­su uchwa­le­nia Po­wszech­nej De­kla­ra­cji Praw Czło­wie­ka sys­tem ochro­ny praw czło­wie­ka nie­ustan­nie ewo­lu­uje na wie­lu płasz­czy­znach. Po­ja­wia­ją się wąt­pli­wo­ści co do te­go, czy nie­któ­re no­we pra­wa są uszcze­gó­ło­wie­niem tych kla­sycz­nych, czy ra­czej wy­ni­kiem sztucz­nej kre­acji. Choć w teo­rii nie­mal wszy­scy by­li­by skłon­ni zgo­dzić się ze stwier­dze­nia­mi o ko­niecz­no­ści ochro­ny god­no­ści czło­wie­ka, pra­wa do wol­no­ści su­mie­nia czy pra­wa ko­biet do sa­mo­sta­no­wie­nia, to w prak­ty­ce czę­sto oka­zu­je się, że oso­by te sto­ją po dwóch stro­nach de­ba­ty świa­to­po­glą­do­wej. Mo­że się więc oka­zać, że re­ali­za­cja jed­ne­go ty­pu do­mnie­ma­nych praw za­gra­ża re­ali­za­cji innych.

Z per­spek­ty­wy te­ma­ty­ki pro li­fe szcze­gól­nie istot­ne są roz­wa­ża­nia do­ty­czą­ce praw re­pro­duk­cyj­nych. Na­le­ży pod­kre­ślić, że pra­wo do abor­cji ja­ko kom­po­nent ja­kich­kol­wiek in­nych praw czło­wie­ka nie zo­sta­ło uję­te w żad­nym wią­żą­cym trak­ta­cie. Nie moż­na go zna­leźć tak­że w pra­wie zwy­cza­jo­wym, po­nie­waż w ta­kim wy­pad­ku pań­stwa mu­sia­ły­by zgo­dzić się co do je­go ist­nie­nia. Zgod­nie z Pro­gram­me of Ac­tion – do­ku­men­tem koń­co­wym Mię­dzy­na­ro­do­wej Kon­fe­ren­cji na te­mat Po­pu­la­cji i Roz­wo­ju w Ka­irze (1994) – nie­wią­żą­cym, ale ma­ją­cym sta­tus kon­sen­su­su, wszel­kie zmia­ny praw­ne do­ty­czą­ce abor­cji po­win­ny być usta­na­wia­ne wy­łącz­nie na po­zio­mie kra­jo­wym lub lo­kal­nym, zgod­nie z przy­ję­tym pro­ce­sem le­gi­sla­cyj­nym. Wszel­kie opi­nie ko­mi­te­tów, or­ga­nów mo­ni­to­ru­ją­cych trak­ta­ty czy agen­cji ONZ mo­gą mieć je­dy­nie cha­rak­ter do­rad­czy i ja­ko ta­kie, zgod­nie z za­sa­dą su­we­ren­no­ści, nie są wią­żą­ce dla po­szcze­gól­nych państw.

Kon­flik­ty po­mię­dzy rosz­cze­nia­mi do­ty­czą­cy­mi praw re­pro­duk­cyj­nych a wol­no­ścią su­mie­nia i prze­ko­nań prze­ja­wia­ją się przede wszyst­kim w do­ma­ga­niu się uczest­ni­cze­nia (ak­tyw­ne­go wspar­cia) w do­stę­pie do abor­cji lub an­ty­kon­cep­cji i środ­ków wcze­sno­po­ron­nych. Ogra­ni­cze­nia wol­no­ści su­mie­nia ozna­cza­ły­by mię­dzy in­ny­mi ko­niecz­ność prze­pro­wa­dza­nia lub uczest­ni­cze­nia w pro­ce­du­rze abor­cji, wy­móg fi­nan­so­wa­nia środ­ków an­ty­kon­cep­cyj­nych i wcze­sno­po­ron­nych za­trud­nio­nym przez sie­bie pra­cow­ni­kom w ra­mach ubez­pie­cze­nia, czy też po­wstrzy­my­wa­nie się od wy­ra­ża­nia swo­ich po­glą­dów w nie­któ­rych sy­tu­acjach, a na­wet za­kaz dzia­łań po­mo­co­wych na nie­któ­rych obszarach.

Klau­zu­la su­mie­nia jest roz­wią­za­niem praw­nym zwal­nia­ją­cym da­ną oso­bę z uczest­nic­twa w pro­ce­du­rze, z któ­rą głę­bo­ko nie zga­dza się ze wzglę­du na wy­zna­wa­ne re­li­gij­ne, mo­ral­ne, etycz­ne lub fi­lo­zo­ficz­ne prze­ko­na­nia, je­śli uczest­nic­two w niej do­pro­wa­dzi­ło­by do po­waż­ne­go kon­flik­tu i zmu­sze­nia do dzia­ła­nia wbrew wła­sne­mu su­mie­niu. Mu­si ona do­ty­czyć za­wsze war­to­ści fun­da­men­tal­nych dla in­te­gral­no­ści da­nej oso­by. W pra­cy od­nio­słam się mię­dzy in­ny­mi do spra­wy szwedz­kich po­łoż­nych – Lin­dy Ste­en i El­li­nor Grim­mark, któ­rym od­mó­wio­no za­trud­nie­nia ze wzglę­du na fakt, że nie chcia­ły asy­sto­wać w abor­cjach, a Eu­ro­pej­ski Try­bu­nał Praw Czło­wie­ka nie zgo­dził się roz­po­znać ich spra­wy. Kry­tycz­nie opi­sa­łam tak­że re­for­mę zdro­wia wpro­wa­dzo­ną w Sta­nach Zjed­no­czo­nych przez Ba­rac­ka Oba­mę, w wy­ni­ku któ­rej in­sty­tu­cje re­li­gij­ne pro­wa­dzą­ce dzia­łal­ność spo­łecz­ną by­ły zmu­szo­ne do wy­ku­py­wa­nia swo­im pra­cow­ni­kom ubez­pie­cze­nia obej­mu­ją­ce an­ty­kon­cep­cję i środ­ki dzia­ła­ją­ce po­ten­cjal­nie tak­że po za­płod­nie­niu. Szcze­gól­nie gło­śnym echem od­bi­ła się spra­wa Ma­łych Sióstr od Ubo­gich – zgro­ma­dze­nia za­kon­ne­go sku­pia­ją­ce­go się na po­mo­cy naj­uboż­szym z ubo­gich, któ­rzy nie ma­ją ni­ko­go in­ne­go, kto mógł­by się ni­mi za­jąć. Sio­stry od­mó­wi­ły za­ku­pu ta­kie­go ubez­pie­cze­nia dla swo­ich pra­cow­ni­ków, a osta­tecz­nie Sąd Naj­wyż­szy orzekł na ich ko­rzyść. Co cie­ka­we, w okre­sie nie­mal dzie­się­ciu lat od wpro­wa­dze­nia re­for­my nie uda­ło się zna­leźć żad­nej ko­bie­ty, któ­ra z po­wo­du po­sta­wy przy­ję­tej przez za­kon­ni­ce nie mo­gła­by uzy­skać do­stę­pu do środ­ków an­ty­kon­cep­cyj­nych i po­nio­sła ja­ką­kol­wiek szkodę.

Opi­sa­łam rów­nież spra­wę cią­żo­wych cen­trów kry­zy­so­wych, czy­li ośrod­ków świad­czą­cych kom­plek­so­wą po­moc ko­bie­tom cię­żar­nym zma­ga­ją­cym się z trud­ny­mi sy­tu­acja­mi. Pra­wo wpro­wa­dzo­ne w 2015 r. w Ka­li­for­nii na­kła­da­ło na nie dwa ro­dza­je obo­wiąz­ków. Cen­tra nie­świad­czą­ce usług me­dycz­nych mu­sia­ły­by umiesz­czać in­for­ma­cję o tym, że ich nie świad­czą w 13 ję­zy­kach na każ­dej ulot­ce, pla­ka­cie czy ba­ne­rze. Cen­tra świad­czą­ce usłu­gi me­dycz­ne mu­sia­ły­by na­to­miast in­for­mo­wać swo­je pa­cjent­ki, że w sta­nie Ka­li­for­nia mo­gą one mieć wy­ko­na­ne dar­mo­we lub pra­wie dar­mo­we abor­cje, a tak­że każ­do­ra­zo­wo po­da­wać nu­mer agen­cji, któ­ra po­łą­czy­ła­by je z ośrod­ka­mi do­ko­nu­ją­cy­mi abor­cji. Sąd Naj­wyż­szy osta­tecz­nie roz­strzy­gnął na ich ko­rzyść, ale gdy­by tak się nie sta­ło, cen­tra mia­ły­by trzy moż­li­wo­ści: mu­sia­ły­by za­prze­czyć swo­jej mi­sji, kon­ty­nu­ować ją i pła­cić ogrom­ne ka­ry fi­nan­so­we za­miast prze­zna­czać pie­nią­dze na po­moc ko­bie­tom w po­trze­bie lub za­mknąć swo­ją dzia­łal­ność, przez co ucier­pia­ły­by naj­bar­dziej oso­by do­tych­czas ko­rzy­sta­ją­ce z ich pomocy.

Do ana­lo­gicz­nych na­ru­szeń wol­no­ści su­mie­nia do­cho­dzi tak­że w Wiel­kiej Bry­ta­nii. W Ealing, wschod­niej czę­ści Lon­dy­nu, rad­ni w 2018 r. wpro­wa­dzi­li tzw. stre­fy bu­fo­ro­we obej­mu­ją­ce ob­szar 100 me­trów od kli­nik, w któ­rych do­ko­nu­je się abor­cji. Miał w nich obo­wią­zy­wać za­kaz dzia­łań mo­gą­cych skło­nić zmie­rza­ją­ce tam ko­bie­ty do zmia­ny zda­nia. Za­bro­nio­ne zo­sta­ły, mie­dzy in­ny­mi, ja­ki­kol­wiek ak­ty dez­apro­ba­ty wo­bec abor­cji, roz­da­wa­nie ulo­tek z ofer­tą prak­tycz­ne­go wspar­cia dla ko­biet, któ­re chcą za­trzy­mać dziec­ko, „prze­szka­dza­nie” klien­tom kli­nik w ja­ki­kol­wiek spo­sób, a tak­że mo­dli­twa. Wpro­wa­dze­nie ta­ko­wej re­gu­la­cji wy­wo­ła­ło wie­le pro­te­stów za­rów­no ze stro­ny osób, któ­re wi­dzia­ły w niej po­gwał­ce­nie pra­wa do wol­no­ści sło­wa, zgro­ma­dzeń i re­li­gii, jak i sa­mych ma­tek, któ­re w prze­szło­ści otrzy­ma­ły przed kli­ni­ka­mi wy­mier­ną po­moc. Zor­ga­ni­zo­wa­ły one kam­pa­nię „Be he­re for me” („Bądź tu­taj dla mnie”), przy oka­zji któ­rej dzie­lą się swo­imi hi­sto­ria­mi i sprze­ci­wia­ją się za­ka­zo­wi. Mó­wią w nich m.in. o po­rzu­ce­niu przez part­ne­ra, bra­ku środ­ków ży­cio­wych, bez­dom­no­ści, pre­sji ze stro­ny bli­skich osób. Znacz­na część wspo­mi­na, że nikt wcze­śniej nie za­ofe­ro­wał im żad­nej al­ter­na­ty­wy po­za le­gal­ną do 24 ty­go­dnia cią­ży abor­cją. Po­moc pro­po­no­wa­na na­to­miast przez oso­by sto­ją­ce pod kli­ni­ką po­le­ga­ła m.in. na opła­ce­niu czyn­szu za miesz­ka­nie, do­star­cza­niu bo­nów żyw­no­ścio­wych, kup­nie wy­praw­ki dla dziec­ka, wspar­ciu psy­cho­lo­gicz­nym i praw­nym. Mi­mo te­go, w grud­niu 2022 ro­ku Sąd Naj­wyż­szy Wiel­kiej Bry­ta­nii pod­trzy­mał wpro­wa­dzo­ne zakazy.

W ostat­niej czę­ści zwra­cam uwa­gę na klu­czo­wą ro­lę pra­wi­dło­wej ko­mu­ni­ka­cji prze­ko­nań przez or­ga­ni­za­cje re­li­gij­ne i te zaj­mu­ją­ce się ochro­ną ży­cia. Pra­wo i opi­nia pu­blicz­na są wza­jem­nie od sie­bie za­leż­ne. Z jed­nej stro­ny pra­wo po­sia­da funk­cję wy­cho­waw­czą i kształ­tu­je opi­nię pu­blicz­ną, z dru­giej jed­nak z re­gu­ły jest two­rzo­ne lub in­ter­pre­to­wa­ne przez przed­sta­wi­cie­li spo­łe­czeń­stwa, w któ­rym więk­szość po­sia­da okre­ślo­ne po­glą­dy. Choć są­dy po­win­ny być nie­za­leż­ne, a sę­dzio­wie nie­za­wi­śli, to moż­na wy­obra­zić so­bie z ła­two­ścią, że – tak jak na wszyst­kich in­nych lu­dzi – tak i na nich, do pew­ne­go stop­nia mo­gą wpły­wać na­stro­je społeczne.

Pro­blem zde­rze­nia wol­no­ści re­li­gij­nej z „no­wy­mi pra­wa­mi czło­wie­ka” po­wi­nien być roz­pa­try­wa­ny nie tyl­ko na płasz­czyź­nie praw­nej, ale tak­że so­cjo­lo­gicz­nej, psy­cho­lo­gicz­nej, fi­lo­zo­ficz­nej, hi­sto­rycz­nej i teo­lo­gicz­nej. W uję­ciu zwo­len­ni­ków no­wych praw czło­wie­ka głów­nym czyn­ni­kiem de­ter­mi­nu­ją­cym to, czy jed­nost­ka po­win­na coś otrzy­mać, jest jej in­dy­wi­du­al­na wo­la. Na­wet je­że­li fak­ty świad­czy­ły­by o tym, że otrzy­ma­nie te­go jest sprzecz­ne z jej do­bro­sta­nem, zdro­wiem, mo­ral­no­ścią czy do­brem spo­łe­czeń­stwa, w osta­tecz­nym ra­chun­ku nie zmie­ni­ło­by to przed­sta­wio­nej kon­cep­cji pry­ma­tu wo­li. Mo­ral­ność opie­ra się wy­łącz­nie na in­ten­cji jed­nost­ki po­dej­mu­ją­cej de­cy­zję, głów­nie na osą­dzie te­go, czy in­ten­cja jest szcze­ra. W re­zul­ta­cie akt jest uzna­wa­ny za do­bry, je­że­li za ta­ki uzna­je go po­dej­mu­ją­ca go oso­ba, bo­wiem tyl­ko ona mo­że o tym za­de­cy­do­wać. Pra­gnie­nia sta­ją się źró­dłem no­wych praw, a źró­dłem pra­gnień jest in­dy­wi­du­al­ny umysł. Ich cel spro­wa­dza się przede wszyst­kim do osią­gnie­cia „oso­bi­ste­go speł­nie­nia”. Prze­sta­je ist­nieć obiek­tyw­na rze­czy­wi­stość, któ­rą czło­wiek po­wi­nien po­znać i po moż­li­wym po­zna­niu usta­lić swój do niej sto­su­nek, a li­czy się tyl­ko spo­sób, w ja­ki su­biek­tyw­nie ją postrzega.

Ta róż­ni­ca w po­dej­ściu do ży­cia mu­si zo­stać uwzględ­nio­na w ja­kich­kol­wiek pró­bach ko­mu­ni­ka­cji. Po­dej­mo­wa­nie kwe­stii „war­to­ści chrze­ści­jań­skich” ra­czej nie prze­ko­na osób, któ­re nie uwa­ża­ją war­to­ści ja­ko ta­kich za istot­ne. Ko­niecz­ne jest każ­do­ra­zo­we tłu­ma­cze­nie po­wo­dów ko­rzy­sta­nia z klau­zu­li su­mie­nia lub po­stę­po­wa­nia in­ne­go niż do­mi­nu­ją­ce w społeczeństwie.

Głów­nym po­stu­la­tem w dzie­dzi­nie ko­mu­ni­ka­cji do­ty­czą­cej wol­no­ści re­li­gij­nej jest za­stą­pie­nie stra­te­gii: „Kie­ru­je­my się za­sa­dą X i nie mu­si­my tłu­ma­czyć dla­cze­go. Pra­wo gwa­ran­tu­je nam wol­ność re­li­gij­ną, a więc bę­dzie­my do­cho­dzić jej na grun­cie prawnym”

stra­te­gią:

„Kie­ru­je­my się za­sa­dą X, po­nie­waż jest to do­bre z na­stę­pu­ją­cych po­wo­dów i w na­stę­pu­ją­cy spo­sób od­zwier­cie­dla na­szą teo­lo­gię. Mo­że­my to do­bro re­ali­zo­wać wte­dy, gdy zo­sta­nie nam za­pew­nio­na wol­ność re­li­gij­na, dla­te­go mu­si­my jej do­cho­dzić na­wet przed sądami”.

W ostat­nim roz­dzia­le pra­cy szcze­gó­ło­wo przed­sta­wi­łam za­ło­że­nia ta­kiej ko­mu­ni­ka­cji, któ­re obej­mo­wa­ły­by m.in. umiej­sco­wie­nie na­ucza­nia Ko­ścio­ła w za­kre­sie sek­su­al­no­ści na tym sa­mym po­zio­mie co na­ucza­nia w za­kre­sie so­li­dar­no­ści i „opcji na rzecz ubo­gich”, tłu­ma­cze­nie po­wo­dów „od­mów” przez od­wo­ła­nie się za­rów­no do da­nych em­pi­rycz­nych, jak i źró­deł teo­lo­gicz­nych się­ga­ją­cych po­cząt­ków chrze­ści­jań­stwa, po­wo­ły­wa­nie się na pra­wo do wol­no­ści re­li­gij­nej tyl­ko przez te jed­nost­ki i or­ga­ni­za­cje, któ­re rze­czy­wi­ście re­ali­zu­ją po­wo­ła­nie chrze­ści­jań­skie we wszyst­kich swo­ich dzia­ła­niach oraz pod­kre­śle­nie, że wol­ność re­li­gij­na jest przede wszyst­kim wol­no­ścią po­zy­tyw­ną i jej be­ne­fi­cjen­ta­mi są tak­że oso­by o in­nych prze­ko­na­niach.

Wol­ność re­li­gij­na i wol­ność su­mie­nia mo­gą być więc po­strze­ga­ne tak­że ja­ko wol­ność po­zy­tyw­na (wol­ność „do” – słu­że­nia i po­mo­cy), a nie je­dy­nie ne­ga­tyw­na bę­dą­ca „złem ko­niecz­nym”. Zwo­len­ni­cy „no­wych praw” pro­mu­ją je we względ­nie nie­skrę­po­wa­ny spo­sób, czę­sto wręcz ze wspar­ciem pań­stwa czy in­ter­ne­to­wych gi­gan­tów. Nie­uczci­wym wy­da­je się w tym kon­tek­ście ode­bra­nie chrze­ści­ja­nom moż­li­wo­ści za­pro­po­no­wa­niu spo­łe­czeń­stwu wła­snej wi­zji świa­ta i mi­ło­ści. To od nich sa­mych za­le­ży, jak ją za­ko­mu­ni­ku­ją i czy bę­dą w sta­nie wła­ści­wie ją uza­sad­nić. W świe­tle da­nych em­pi­rycz­nych przed­sta­wio­nych w pra­cy mo­że oka­zać się, że na sze­rze­niu tej wi­zji mo­gą zy­skać nie tyl­ko sa­mi bez­po­śred­nio za­in­te­re­so­wa­ni, ale tak­że oso­by spo­za ich kręgu.

Lau­re­aci  Kon­kur­su aka­de­mic­kie­go 2020 „Ży­cie i god­ność” na pra­ce ma­gi­ster­skie i licencjackie

W ka­te­go­rii prac li­cen­cjac­kich wy­róż­nie­nie zdo­by­ła Zu­zan­na Kop­czyń­ska, ab­sol­went­ka Uni­wer­sy­te­tu War­miń­sko-Ma­zur­skie­go na kie­run­ku po­łoż­nic­two, za pra­cę pt. „Po­ród do­mo­wy ver­sus po­ród szpi­tal­ny – stu­dium przypadku”.

Lau­re­at­ką trze­cie­go miej­sca zo­sta­ła Jo­an­na Ję­drze­jew­ska, ab­sol­went­ka Uni­wer­sy­te­tu Me­dycz­ne­go w Ło­dzi na kie­run­ku po­łoż­nic­two, za pra­cę pt. „Opie­ka pa­lia­tyw­na nad ro­dzi­ną i no­wo­rod­kiem w sta­nie terminalnym”.

Dru­gie miej­sce przy­pa­dło Ane­cie Stach­nik, ab­sol­went­ce Pań­stwo­wej Wyż­szej Szko­ły Za­wo­do­wej w Tar­no­wie na kie­run­ku pie­lę­gniar­stwo, za pra­cę pt. „Opie­ka pie­lę­gniar­ska nad pa­cjen­tem z rdze­nio­wym za­ni­kiem mię­śni ty­pu I – stu­dium przypadku”.

Pierw­szą na­gro­dę ko­mi­sja kon­kur­so­wa przy­zna­ła Ma­rii Ro­zen­baj­ger, ab­sol­went­ce Uni­wer­sy­te­tu Me­dycz­ne­go we Wro­cła­wiu na kie­run­ku po­łoż­nic­two, za pra­cę pt. „Za­sto­so­wa­nie Na­Pro­TECH­NO­LO­GY w dia­gno­zo­wa­niu i le­cze­niu nie­płod­no­ści mał­żeń­skiej – ana­li­za przypadku”.

W ka­te­go­rii prac ma­gi­ster­skich przy­zna­no dwa wyróżnienia:

Klau­dia Bu­jak, ab­sol­went­ka Uni­wer­sy­te­tu Ślą­skie­go na kie­run­ku pra­wo, za pra­cę pt. „Utra­ta szan­sy wy­le­cze­nia lub prze­ży­cia. Stu­dium praw­no­po­rów­naw­cze” oraz We­ro­ni­ka Woj­ty­ła-Bia­łec­ka, ab­sol­went­ka Uni­wer­sy­te­tu Ślą­skie­go na kie­run­ku teo­lo­gia, za pra­cę pt. „Pra­wo do sprze­ci­wu su­mie­nia na przy­kła­dzie spra­wy pro­fe­so­ra Chazana”.

Trze­cią na­gro­dę otrzy­ma­ła Pau­li­na Zdu­niak, ab­sol­went­ka Uni­wer­sy­te­tu Ślą­skie­go na kie­run­ku na­uki o ro­dzi­nie, za pra­cę pt. „Za­leż­no­ści mię­dzy an­ty­kon­cep­cją a abor­cją w świe­tle wy­bra­nej literatury”.

Dru­gą na­gro­dę zdo­by­ła Do­mi­ni­ka Łu­ka­sik, ab­sol­went­ka Uni­wer­sy­te­tu Kar­dy­na­ła Ste­fa­na Wy­szyń­skie­go na kie­run­ku na­uki o ro­dzi­nie, za pra­cę pt. „Po­trze­by ro­dzin ocze­ku­ją­cych na­ro­dzin dziec­ka z ze­spo­łem Do­wna a wspar­cie, któ­re otrzy­mu­ją – na pod­sta­wie ba­dań własnych”.

Lau­re­at­ką pierw­sze­go miej­sca zo­sta­ła Na­ta­lia Trze­ciak, ab­sol­went­ka Uni­wer­sy­te­tu Me­dycz­ne­go we Wro­cła­wiu na kie­run­ku po­łoż­nic­two, au­tor­ka pra­cy pt. „Spo­sób prze­ka­zy­wa­nia nie­po­myśl­nej dia­gno­zy w opi­nii ma­tek dzie­ci do­tknię­tych cięż­ką cho­ro­bą roz­po­zna­ną prenatalnie”.

Do prze­czy­ta­nia: skrót pra­cy ma­gi­ster­skiej p. Na­ta­lii Trze­ciak – lau­re­at­ki I nagrody

W Kra­ko­wie 23 lu­te­go 2019 r. po raz trze­ci roz­da­no na­gro­dy w ogól­no­pol­skim kon­kur­sie aka­de­mic­kim na pra­ce ma­gi­ster­skie i li­cen­cjac­kie do­ty­czą­ce pro­ble­ma­ty­ki pro-life.

– By­li­ście go­to­wi do obro­ny swo­je­go sta­no­wi­ska przed śro­do­wi­skiem aka­de­mic­kim, ro­dzi­ną, zna­jo­my­mi, co nie­jed­no­krot­nie mo­gło się wią­zać z ostra­cy­zmem spo­łecz­nym – zwró­cił się do lau­re­atów kon­kur­su Woj­ciech Zię­ba, pre­zes Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka. – Uwa­żam, że to akt od­wa­gi i praw­dzi­wej doj­rza­ło­ści. Cie­szę się, że pi­sząc pra­ce, da­li­ście przy­kład mi­ło­ści do dru­gie­go czło­wie­ka, któ­re­go nie zna­cie. To wspa­nia­le świa­dec­two, za któ­re bar­dzo dzię­ku­ję – dodał.

Wy­ra­zy uzna­nia dla lau­re­atów kon­kur­su wy­ra­zi­ła też Bar­ba­ra No­wak, Ma­ło­pol­ski Ku­ra­tor Oświa­ty. – Je­śli mło­dy czło­wiek po­dej­mu­je trud, aby na­pi­sać pra­cę z za­kre­su pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe, to do­ko­na­nie ta­kie­go a nie in­ne­go wy­bo­ru mu­si być efek­tem prze­my­śleń: „Czy stać mnie na to, by w tak mło­dym wie­ku pod­jąć de­cy­zję, kim na­praw­dę bę­dę? Czy stać mnie na to, by nieść świa­dec­two praw­dy przez ca­łe swo­je ży­cie?” Je­stem za­chwy­co­na, że wy­bra­li­ście ta­ką dro­gę – po­wie­dzia­ła Bar­ba­ra No­wak. – Mam 36-let­ni staż pra­cy. Przez więk­szość te­go cza­su pra­co­wa­łam w szko­le, te­raz peł­nię funk­cję ku­ra­to­ra oświa­ty. Z tej dość dłu­giej już per­spek­ty­wy mo­gę pań­stwu po­wie­dzieć, że je­śli kie­dy­kol­wiek bę­dzie­cie mieć wąt­pli­wo­ści, czy war­to dbać o do­bro dziec­ka, to war­to wte­dy pa­mię­tać, że nie ży­je­my tyl­ko dla sie­bie, ale wła­śnie dla dru­gie­go czło­wie­ka. Je­śli wi­dzę na­dzie­ję dla Pol­ski, to wi­dzę ją w pań­stwu. I bar­dzo za to dzię­ku­ję – dodała.

Pra­ce Ko­mi­sji Kon­kur­so­wej, któ­rej prze­wod­ni­czą­cym był prof. Fran­ci­szek Adam­ski, pod­su­mo­wa­ła so­cjo­log dr Kry­sty­na Klu­zo­wa. – We wszyst­kich trzech edy­cjach na­de­sła­no 60 prac, w te­go­rocz­nej edy­cji – 17. Nasz kon­kurs jest więc ka­me­ral­ny, co wy­ni­ka m.in. z te­go, że nie wszy­scy pro­mo­to­rzy chęt­nie ak­cep­tu­ją te­ma­ty pro-li­fe swo­ich dy­plo­man­tów – przy­zna­ła dr Kry­sty­na Kluz. – Jed­ni uczest­ni­cy po­ru­sza­li praw­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe, in­ni sku­pia­li się na za­gad­nie­niach bio­lo­gicz­no-me­dycz­nych, spo­łecz­nych czy też an­tro­po­lo­gicz­nych i etycz­nych. Wie­le prac mia­ło cha­rak­ter in­ter­dy­scy­pli­nar­ny – omó­wi­ła. Zgło­sze­nia kon­kur­so­we na­pły­nę­ły m.in. z uczel­ni w Ka­to­wi­cach, To­ru­niu, Opo­lu, Szcze­ci­nie czy Kra­ko­wie, a au­to­rzy by­li ab­sol­wen­ta­mi m.in. ta­kich kie­run­ków jak fi­lo­zo­fia, na­uki o ro­dzi­nie, pra­wo, po­łoż­nic­two, lin­gwi­sty­ka sto­so­wa­na czy socjologia.

Lau­re­ata­mi te­go­rocz­nej edy­cji kon­kur­su na naj­lep­sze pra­ce ma­gi­ster­skie zo­sta­li: mgr An­na Ku­bac­ka i mgr Wie­sław Prost­ko (ex aequo I miej­sce), Wio­le­ta Wa­losz­czyk (II miej­sce), Krzysz­tof Są­dec­ki (III miej­sce) oraz Krzysz­tof Resz­ka (wy­róż­nie­nie). Ko­mi­sja Kon­kur­so­wa przy­zna­ła dwie na­gro­dy w ka­te­go­rii prac li­cen­cjac­kich. Otrzy­ma­ły je Ad­ria­na Po­ry­szew­ska (II miej­sce) oraz Iza­be­la Fla­ga (III miej­sce). Te­ma­ty­ka na­gro­dzo­nych prac by­ła bar­dzo róż­no­rod­na m.in. sta­tus dziec­ka po­czę­te­go w pra­wie rzym­skim, stan praw­nej ochro­ny nie­na­ro­dzo­ne­go dziec­ka we wszyst­kich kra­jach Unii Eu­ro­pej­skiej, opie­ka nad ko­bie­tą cię­żar­ną w ho­spi­cjum per­ina­tal­nym po stwier­dze­niu wa­dy le­tal­nej dziec­ka, ro­la i za­da­nia po­łoż­nej ja­ko człon­ka ze­spo­łu Ho­spi­cyj­nej Opie­ki Per­ina­tal­nej, no­we me­dia w służ­bie in­te­gra­cji osób nie­peł­no­spraw­nych oraz pro­blem ja­ko­ści ży­cia w dys­ku­sji nad do­pusz­czal­no­ścią abor­cji. Lau­re­aci za­pre­zen­to­wa­li swo­je wnio­ski badawcze.

Szcze­gól­ny­mi go­ść­mi pod­czas roz­da­nia na­gród by­li Te­re­sa Król oraz dr n. med. Ra­fał Mi­cha­lik. Te­re­sa Król, wie­lo­let­ni re­dak­tor mie­sięcz­ni­ka Wy­cho­waw­ca, jest au­tor­ką pol­skie­go mo­de­lu edu­ka­cji sek­su­al­nej ty­pu A, któ­ra wy­cho­wu­je mło­dzież do wier­no­ści mał­żeń­skiej. To dzię­ki jej pro­gra­mo­wi wy­cho­waw­cze­mu ma­my dziś na tle Eu­ro­py bar­dzo do­bre wy­ni­ki w za­kre­sie wy­cho­wa­nia mło­dzie­ży do od­po­wie­dzial­ne­go ro­dzi­ciel­stwa m.in. bar­dzo ni­skie wskaź­ni­ki ciąż u ma­ło­let­nich, ni­ską za­cho­ro­wal­ność na cho­ro­by prze­no­szo­ne dro­gą płcio­wą wśród mło­dzie­ży czy też sto­sun­ko­wo póź­ny (na tle in­nych kra­jów eu­ro­pej­skich) śred­ni wiek ini­cja­cji sek­su­al­nej. Z ko­lei dr n. med. Ra­fał to współ­za­ło­ży­ciel Fun­da­cji Pro Hu­ma­na Vi­ta. Jesz­cze w cza­sie PRL‑u wy­dał i pod­pi­sał swo­im imie­niem i na­zwi­skiem bro­szu­rę „Ocal ży­cie bez­bron­ne­mu”, in­for­mu­ją­cą o ochro­nie dzie­ci przed na­ro­dze­niem. W tam­tych cza­sach był to czyn bo­ha­ter­ski, za któ­ry spo­tka­ły go po­mó­wie­nia i szykany.

Or­ga­ni­za­to­rem aka­de­mic­kie­go kon­kur­su pro-li­fe jest Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka w Kra­ko­wie. Ini­cja­ty­wa ta zo­sta­ła za­po­cząt­ko­wa­na przez zmar­łe­go 3 ma­ja 2018 r. dr. inż. An­to­nie­go Zię­bę, je­go za­ło­ży­cie­la i wie­lo­let­nie­go pre­ze­sa. Mi­sją PSOŻC jest edu­ka­cja pro-li­fe oraz po­moc cha­ry­ta­tyw­na. W ra­mach tej pierw­szej Sto­wa­rzy­sze­nie wy­da­je bro­szu­ry, książ­ki i fil­my pro-li­fe, or­ga­ni­zu­je kon­fe­ren­cje po­pu­lar­no-na­uko­we, kon­kur­sy, wy­sta­wy po­ka­zu­ją­ce pięk­no ży­cia od po­czę­cia. Się­ga po prze­kaz po­zy­tyw­ny, afir­mu­ją­cy ży­cie. PSOŻC ko­or­dy­nu­je też dwa pro­gra­my po­mo­co­we: Fun­dusz Wspar­cia Ro­dzi­ny (to po­moc dla sa­mot­nych mam i ro­dzin spo­dzie­wa­ją­cych się na­ro­dzin dziec­ka i bę­dą­cych w trud­nej sy­tu­acji fi­nan­so­wej) oraz Fun­dusz Dziec­ka Cho­re­go (to wspar­cie dla ro­dzin wy­cho­wu­ją­cych nie­peł­no­spraw­ne dzie­ci). Wię­cej na www.pro-life.pl.

Mar­cin No­wak
Ko­or­dy­na­tor ds. wo­lon­ta­ria­tu Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Obroń­ców Ży­cia Człowieka

Re­cen­zje prac lau­re­atów „Kon­kur­su aka­de­mic­kie­go 2018”

Pra­ce magisterskie

I na­gro­da (ex aequo) – An­na Ku­bac­ka i Wie­sław Prostko

An­na Ku­bac­ka – Pra­wo rzym­skie i kul­tu­ra etycz­na sta­ro­żyt­nych wo­bec dziec­ka po­czę­te­go, Uni­wer­sy­tet Mi­ko­ła­ja Ko­per­ni­ka w To­ru­niu, kie­ru­nek: Pra­wo, pro­mo­tor: prof. dr hab. An­drzej Sokala

Do prze­czy­ta­nia: skrót na­gro­dzo­nej pra­cy p. An­ny Ku­bac­kiej.

Au­tor­ka pod­ję­ła te­mat nie­ła­twy ze wzglę­du frag­men­ta­rycz­ność źró­deł oraz nie­jed­no­rod­ność ich in­ter­pre­ta­cji, do­strze­gal­ną w opi­niach pre­zen­to­wa­nych przez do­tych­cza­so­wych ba­da­czy za­gad­nie­nia. Pra­ca sta­no­wi uda­ne opra­co­wa­nie ty­tu­ło­we­go te­ma­tu. Au­tor­ka umie­jęt­nie wy­ko­rzy­sta­ła bo­ga­tą li­te­ra­tu­rę przed­mio­tu i do­brze po­ra­dzi­ła so­bie z tek­sta­mi ory­gi­nal­ny­mi. Ja­sny układ, kon­se­kwent­na re­ali­za­cja wy­ty­czo­ne­go ce­lu oraz umie­jęt­ność for­mu­ło­wa­nia wnio­sków po­par­tych kla­row­nie przed­sta­wia­ny­mi ar­gu­men­ta­mi, bar­dzo do­brze świad­czą o jej przy­go­to­wa­niu ba­daw­czym. War­to tak­że do­dać, że pra­ca na­pi­sa­na jest do­brą pol­sz­czy­zną, co przy dzi­siej­szej ni­skiej, nie­ste­ty, kul­tu­rze ję­zy­ka, sta­no­wi szcze­gól­nie po­zy­tyw­ny wyróżnik.

Wie­sław Prost­ko – Po­li­ty­ka ochro­ny ży­cia dzie­ci przed na­ro­dze­niem w kra­jach Unii Eu­ro­pej­skiej, Aka­de­mia Igna­tia­num w Kra­ko­wie, kie­ru­nek: Ad­mi­ni­stra­cja i po­li­ty­ka pu­blicz­na, pro­mo­tor: prof. dr hab. Bog­dan Szlachta

Do prze­czy­ta­nia: skrót na­gro­dzo­nej pra­cy p. Wie­sła­wa Prost­ki.

Do­tych­cza­so­wy brak na pol­skim ryn­ku wy­daw­ni­czym opra­co­wań kom­pa­ra­ty­stycz­nych, trak­tu­ją­cych o po­li­ty­kach ochro­ny ży­cia przed na­ro­dze­niem w róż­nych pań­stwach na­le­żą­cych do Unii Eu­ro­pej­skiej spra­wia, że pre­zen­to­wa­na pra­ca, w któ­rej Au­tor przed­sta­wił sy­tu­ację w tym za­kre­sie we wszyst­kich pań­stwach człon­kow­skich tej wspól­no­ty, sta­no­wi opra­co­wa­nie o cha­rak­te­rze no­wa­tor­skim. Na szcze­gól­ne pod­kre­śle­nie za­słu­gu­je uka­za­nie w niej me­cha­ni­zmów pro­pa­gan­do­wych i od­dzia­ły­wań or­ga­ni­za­cyj­no-fi­nan­so­wych wpły­wa­ją­cych na kształ­to­wa­nie opcji pro­abor­cyj­nej w ana­li­zo­wa­nych kra­jach, jak rów­nież przed­sta­wie­nie tak wy­cho­waw­czej, jak i de­pra­wa­cyj­nej ro­li pra­wa w do­ko­ny­wa­niu mo­ral­nych wy­bo­rów przez oby­wa­te­li – zwłasz­cza w od­nie­sie­niu do po­czę­te­go ży­cia. Sze­ro­kie i umie­jęt­ne wy­ko­rzy­sta­nie li­te­ra­tu­ry przed­mio­tu, w tym ob­co­ję­zycz­nej, bar­dzo do­brze świad­czy o wy­so­kich kwa­li­fi­ka­cjach ba­daw­czych Autora.

II na­gro­da

Wio­le­ta Wa­losz­czyk – Praw­no-mo­ral­ne aspek­ty cią­ży wy­so­kie­go ry­zy­ka, Uni­wer­sy­tet Ślą­ski, kie­ru­nek: Na­uki o ro­dzi­nie, pro­mo­tor: dr hab., prof. UŚ An­to­ni Bartoszek

Choć za­sad­ni­czą część na­gro­dzo­nej pra­cy sta­no­wi­ły roz­wa­ża­nia skon­cen­tro­wa­ne wo­kół za­gad­nień praw­no-mo­ral­nych do­ty­czą­cych cią­ży wy­so­kie­go ry­zy­ka, trze­ba z na­ci­skiem pod­kre­ślić, że Au­tor­ka uka­za­ła je w znacz­nie szer­szym kon­tek­ście, pod­da­jąc ana­li­zie tak­że me­dycz­ne, spo­łecz­ne i psy­cho­lo­gicz­ne aspek­ty obar­czo­nej ry­zy­kiem cią­ży. To sze­ro­kie uję­cie pro­ble­mu sta­no­wi istot­ny wa­lor pra­cy i po­zwa­la po­trak­to­wać ją ja­ko stu­dium o cha­rak­te­rze in­ter­dy­scy­pli­nar­nym, któ­re­go lek­tu­ra wzbo­ga­ca wie­dzę czy­tel­ni­ka, a przej­rzy­sty spo­sób pre­zen­ta­cji po­ru­sza­nych kwe­stii sprawia,że dy­ser­ta­cję tę czy­ta się z zainteresowaniem.

III na­gro­da

Krzysz­tof Są­dec­ki – Pro­blem ja­ko­ści ży­cia w dys­ku­sji nad do­pusz­czal­no­ścią abor­cji, Ka­to­lic­ki Uni­wer­sy­tet Lu­bel­ski, kie­ru­nek: Fi­lo­zo­fia, pro­mo­tor: prof. dr hab. Bar­ba­ra Chyrowicz

Pra­ca do­ty­czy za­gad­nie­nia do­pusz­czal­no­ści abor­cji ze wzglę­dów eu­ge­nicz­nych, czę­sto po­dej­mo­wa­ne­go w dys­kur­sie pu­blicz­nym i sta­no­wią­ce­go przed­miot ostrych po­le­mik, w któ­rych ar­gu­men­ty emo­cjo­nal­ne przy­ćmie­wa­ją lub nie­kie­dy na­wet za­stę­pu­ją wy­ma­ga­ją­ce spo­koj­nej ana­li­zy ar­gu­men­ty ra­cjo­nal­ne. Za­sad­ni­czym pro­ble­mem po­sta­wio­nym w pra­cy uczy­nił Au­tor dys­ku­sję nad ar­gu­men­tem do­ty­czą­cym ja­ko­ści ży­cia, któ­ry jest czę­sto eks­po­no­wa­ny przez zwo­len­ni­ków abor­cji eu­ge­nicz­nej. Po przed­sta­wie­niu ka­te­go­rii ja­ko­ści ży­cia ja­ko pod­sta­wy je­go war­to­ścio­wa­nia oraz wy­ni­ka­ją­cych z niej ar­gu­men­tów za prze­ry­wa­niem cią­ży, pod­jął po­le­mi­kę ze zwo­len­ni­ka­mi abor­cji eu­ge­nicz­nej, sku­pia­jąc uwa­gę na dwóch kwe­stiach: nor­ma­tyw­nym sta­tu­sie po­czę­te­go ży­cia oraz dys­kry­mi­na­cji osób nie­peł­no­spraw­nych. Kon­se­kwent­nie od­rzu­ca­jąc ar­gu­men­ty eu­ge­nicz­ne, jed­no­znacz­nie opo­wie­dział się za ochro­ną po­czę­te­go życia.

Wy­róż­nie­nie

Krzysz­tof Resz­ka – No­we me­dia w służ­bie in­te­gra­cji i mo­ty­wa­cji osób nie­peł­no­spraw­nych, Uni­wer­sy­tet Pa­pie­ski Ja­na Paw­ła II, kie­ru­nek: Dzien­ni­kar­stwo i ko­mu­ni­ka­cja spo­łecz­na, pro­mo­tor: ks. prof. dr hab. An­drzej Ba­czyń­ski i o. dr Mi­chał Legan

Au­tor po­świę­cił swą pra­cę oso­bom nie­peł­no­spraw­nym, któ­rych sta­tus spo­łecz­ny, mi­mo do­ko­nu­ją­cych się po­zy­tyw­nych zmian w tej dzie­dzi­nie, cią­gle jesz­cze nie do­rów­nu­je po­zy­cji osób peł­no­spraw­nych. Ba­zu­jąc na licz­nych i do­brze do­bra­nych źró­dłach, uka­zał ro­lę, ja­ką w po­ko­ny­wa­niu przez nie ba­rier ko­mu­ni­ka­cyj­nych, ak­ty­wi­za­cji za­wo­do­wej, a tak­że w pro­mo­wa­niu ich wła­snej twór­czo­ści od­gry­wa­ją wy­bra­ne no­we me­dia, a mia­no­wi­cie por­tal spo­łecz­no­ścio­wy Fa­ce­bo­ok, ser­wis YouTu­be oraz in­ter­ne­to­wa en­cy­klo­pe­dia Wi­ki­pe­dia. W na­pi­sa­nej z pa­sją pra­cy w wy­ka­zał, że wbrew po­tocz­nej opi­nii, oso­by nie­peł­no­spraw­ne czę­sto prze­wyż­sza­ją swo­imi kwa­li­fi­ka­cja­mi i wa­lo­ra­mi tych, któ­rzy po­tra­fią je­dy­nie ob­da­rzać je współczuciem.

Pra­ce licencjackie

II na­gro­da

Ad­ria­na Po­ry­szew­ska – Nie­po­myśl­na dia­gno­za pre­na­tal­na – ro­la i za­da­nia po­łoż­nej ja­ko człon­ka ze­spo­łu Ho­spi­cyj­nej Opie­ki Per­ina­tal­nej – stu­dium przy­pad­ku, War­szaw­ski Uni­wer­sy­tet Me­dycz­ny, kie­ru­nek: Po­łoż­nic­two, pro­mo­tor: mgr Mał­go­rza­ta Stefaniak

Ce­lem pra­cy by­ła pró­ba od­po­wie­dzi na py­ta­nie, w ja­ki spo­sób per­so­nel po­łoż­ni­czy mo­że po­móc ro­dzi­com nie­na­ro­dzo­ne­go dziec­ka w sy­tu­acji de­fi­ni­tyw­no­ści ne­ga­tyw­nej dia­gno­zy pre­na­tal­nej i na czym ma po­le­gać ich przy­go­to­wa­nie do na­ro­dzin dziec­ka z cho­ro­ba lub wa­dą wro­dzo­ną. Od­po­wiedź ta zo­sta­ła uka­za­na na kan­wie ana­li­zy kon­kret­ne­go przy­pad­ku, do­ty­czą­ce­go cię­żar­nej mat­ki dziec­ka z po­waż­ną wa­dą ser­ca. Ana­li­za obej­mo­wa­ła nie tyl­ko pre­zen­ta­cję sy­tu­acji w wy­mia­rze czy­sto me­dycz­nym, ale tak­że wy­po­wie­dzi mat­ki dziec­ka i po­łoż­nej z ho­spi­cjum per­ina­tal­ne­go, uzy­ska­ne pod­czas prze­pro­wa­dzo­nych z ni­mi wy­wia­dów. Za­gad­nie­nia po­ru­szo­ne w tych wy­wia­dach przy­czy­ni­ły się do wzbo­ga­ce­nia pra­cy o cen­ny dla po­ru­sza­nej pro­ble­ma­ty­ki aspekt humanistyczny.

III na­gro­da

Iza­be­la Fla­ga – Opie­ka nad cię­żar­ną w ho­spi­cjum per­ina­tal­nym po stwier­dze­niu wa­dy le­tal­nej pło­du – stu­dium przy­pad­ku, Uni­wer­sy­tet Ja­giel­loń­ski, Col­le­gium Me­di­cum, kie­ru­nek: Po­łoż­nic­two, pro­mo­tor: dr. n. o zdr. An­na Mierzwa

Wa­lo­rem pra­cy jest ho­li­stycz­ne uję­cie pro­ble­mu w wy­mia­rze pod­mio­to­wym, wy­ra­ża­ją­ce się w uwzględ­nie­niu nie tyl­ko sy­tu­acji i prze­żyć cię­żar­nej mat­ki dziec­ka obar­czo­ne­go wa­dą le­tal­ną, ale tak­że i je­go oj­ca oraz sku­pie­niu uwa­gi na za­da­niach per­so­ne­lu ho­spi­cjum per­ina­tal­ne­go. Au­tor­ka przed­sta­wi­ła te za­da­nia w spo­sób bar­dzo kon­kret­ny, uka­zu­jąc za­rów­no ce­le opie­ki nad mat­ką i jej nie­na­ro­dzo­nym dziec­kiem w ko­lej­nych fa­zach roz­wo­ju cią­ży, jak i pla­no­wa­ne dzia­ła­nia ukie­run­ko­wa­ne na zmi­ni­ma­li­zo­wa­nie ne­ga­tyw­nych od­czuć i prze­żyć wy­ni­ka­ją­cych z cią­ży o ne­ga­tyw­nym ro­ko­wa­niu. Ta in­struk­ta­żo­wa część pra­cy, po od­po­wied­nim opra­co­wa­niu, mo­gła­by być wy­ko­rzy­sta­na ja­ko po­moc w przy­go­to­wy­wa­niu przy­szłe­go per­so­ne­lu me­dycz­ne­go do pra­cy w sy­tu­acjach trud­nych, do któ­rych na­le­ży nie­wąt­pli­wie opie­ka nad cię­żar­ną mat­ką z roz­po­zna­ną wa­dą le­tal­ną jej nie­na­ro­dzo­ne­go dziecka.

Li­sta lau­re­atów „Kon­kur­su aka­de­mic­kie­go 2017” na pra­ce ma­gi­ster­skie i li­cen­cjac­kie z za­kre­su pro­ble­ma­ty­ki pro-life:

Pra­ce magisterskie

I na­gro­da – An­na Bog­da­no­wicz: Sta­tus em­brio­nu i pło­du w pra­wie pol­skim (Uni­wer­sy­tet Gdań­ski, Wy­dział Pra­wa i Ad­mi­ni­stra­cji, kie­ru­nek: prawo)

II na­gro­da – Mag­da­le­na Za­ty­ka: Kon­flik­ty war­to­ści w opie­ce me­dycz­nej nad no­wo­rod­kiem uro­dzo­nym na gra­ni­cy prze­ży­cia ( Uni­wer­sy­tet Me­dycz­ny w Lu­bli­nie, Wy­dział Na­uk o Zdro­wiu, kie­ru­nek: pielęgniarstwo)

III na­gro­da – Ka­ro­li­na Proń­ska: Mo­ral­na oce­na abor­cji eu­ge­nicz­nej w świe­tle wy­bra­nej li­te­ra­tu­ry (Uni­wer­sy­tet Ślą­ski, Wy­dział Teo­lo­gicz­ny, kie­ru­nek: na­uki o rodzinie)

Wy­róż­nie­nie – Mar­ta Cho­rzę­pa: Przy­spo­so­bie­nie dziec­ka po­czę­te­go (Uni­wer­sy­tet Wro­cław­ski, Wy­dział Pra­wa, Ad­mi­ni­stra­cji i Eko­no­mii, kie­ru­nek: prawo)

Wy­róż­nie­nie – ks. Aliak­sei Pa­plio­uka: Ide­olo­gia gen­der ja­ko za­gro­że­nie dla isto­ty mał­żeń­stwa i ro­dzi­ny w pol­skiej de­ba­cie pu­blicz­nej (Uni­wer­sy­tet Ada­ma Mic­kie­wi­cza w Po­zna­niu, Wy­dział Teo­lo­gicz­ny, kie­ru­nek: teologia)

Pra­ce licencjackie

I na­gro­da – nie przyznano

II na­gro­da – Na­ta­lia Trze­ciak: Spe­cy­fi­ka opie­ki nad pa­cjent­ką ze stwier­dzo­ną wa­dą le­tal­ną pło­du z uwzględ­nie­niem opie­ki ho­spi­cjum per­ina­tal­ne­go – stu­dium przy­pad­ku (Uni­wer­sy­tet Me­dycz­ny im. Pia­stów Ślą­skich we Wro­cła­wiu, kie­ru­nek: położnictwo)

III na­gro­da – nie przyznano

Wy­róż­nie­nie – Na­ta­lia An­halt: Dzie­ci ja­ko współ­cze­śni żoł­nie­rze. Wy­ko­rzy­sty­wa­nie nie­let­nich do dzia­łań zbroj­nych (Uni­wer­sy­tet Gdań­ski – Wy­dział Na­uk Spo­łecz­nych, kie­ru­nek: bez­pie­czeń­stwo narodowe)

Pra­ce na­de­sła­ne na „Kon­kurs aka­de­mic­ki 2017”

Licz­ba prac ogó­łem: 20

• pra­ce ma­gi­ster­skie: 14
• pra­ce licencjackie:6

Uczel­nie: (12 uczelni)

1. Uni­wer­sy­tet Ada­ma Mic­kie­wi­cza – Po­znań (6)
2. Uni­wer­sy­tet Gdań­ski (3)
3. Uni­wer­sy­tet Wro­cław­ski (2)
4. Uni­wer­sy­tet Kar­dy­na­ła Ste­fa­na Wy­szyń­skie­go – War­sza­wa (1)
5. Uni­wer­sy­tet War­miń­sko-Ma­zur­ski – Olsz­tyn (1)
6. Uni­wer­sy­tet Rze­szow­ski (1)
7. Uni­wer­sy­tet Ma­rii Cu­rie-Skło­dow­skiej – Lu­blin (1)
8. Gdań­ski Uni­wer­sy­tet Me­dycz­ny (1)
9. Uni­wer­sy­tet Me­dycz­ny im. Pia­stów Ślą­skich – Wro­cław (1)
10. Uni­wer­sy­tet Me­dycz­ny – Lu­blin (1)
11. Uczel­nia Ła­zar­skie­go – War­sza­wa (1)
12. Ate­neum – Szko­ła Wyż­sza – Gdańsk (1)

Kie­run­ki stu­diów: (10)

1. Teo­lo­gia (6)
2. Pra­wo (3)
3. Ad­mi­ni­stra­cja (3)
4. Na­uki o ro­dzi­nie (2)
5. Psy­cho­lo­gia (1)
6. Dia­log i do­radz­two spo­łecz­ne (1)
7. Bez­pie­czeń­stwo na­ro­do­we (1)
8. Pie­lę­gniar­stwo (1)
9. Po­łoż­nic­two (1)
10. Far­ma­cja (1)

Te­ma­ty­ka prac:

• praw­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe (6)
• me­dycz­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe (3)
• spo­łecz­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki pro-life(4)
• an­tro­po­lo­gicz­ne i etycz­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe (6)
• po­za pro­fi­lem te­ma­tycz­nym kon­kur­su (1)

Kon­kurs na pra­ce ma­gi­ster­skie i li­cen­cjac­kie z za­kre­su pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe 2016

24 kwiet­nia 2017 r. roz­strzy­gnię­ta zo­sta­ła pierw­sza edy­cja kon­kur­su na pra­ce ma­gi­ster­skie i li­cen­cjac­kie z za­kre­su pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe, or­ga­ni­zo­wa­ne­go przez Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Człowieka.

Kon­kurs zo­stał zor­ga­ni­zo­wa­ny w ce­lu roz­wi­ja­nia wśród mło­dzie­ży aka­de­mic­kiej za­in­te­re­so­wa­nia pro­ble­ma­ty­ką pro-li­fe oraz po­pie­ra­nia ba­dań do­ty­czą­cych obro­ny ży­cia ludz­kie­go na róż­nych je­go eta­pach i w róż­nych wa­run­kach społeczno-kulturowych.

Na kon­kurs na­de­sła­no 23 pra­ce, w tym 16 ma­gi­ster­skich i 7 li­cen­cjac­kich z 12 uczel­ni z ca­łej Polski.

Ko­mi­sja kon­kur­so­wa kie­ro­wa­na przez prze­wod­ni­czą­ce­go Ra­dy Eks­per­tów Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka, prof. dr hab. Fran­cisz­ka Adam­skie­go, na­gro­dzi­ła na­stę­pu­ją­ce prace:

Iwo­na Stro­ka – I na­gro­da za pra­cę ma­gi­ster­ską: Pro­blem dzie­cio­bój­stwa na te­re­nie wo­je­wódz­twa ślą­skie­go, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem dr hab. Ewy Jarosz

Ali­cja Bań­czyk – II na­gro­da za pra­cę ma­gi­ster­ską: Za­prze­sta­nie upo­rczy­wej te­ra­pii na tle orze­cze­nia Eu­ro­pej­skie­go Try­bu­na­łu Praw Czło­wie­ka w spra­wie Lam­bert i in­ni prze­ciw­ko Fran­cji, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem dr. hab. Mi­cha­ła Kowalskiego

Piotr Guz­dek – III na­gro­da za pra­cę ma­gi­ster­ską: Po­ro­nie­nie sa­mo­ist­ne ja­ko pro­blem spo­łecz­ny, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem dr hab. Ur­szu­li Du­dziak, prof. KUL

Ur­szu­la Kru­pa (Biał­ka) – wy­róż­nie­nie za pra­cę ma­gi­ster­ską: Etycz­no-spo­łecz­ne aspek­ty ko­mer­cja­li­za­cji współ­cze­snej me­dy­cy­ny na przy­kła­dzie związ­ków le­ka­rzy z prze­my­słem far­ma­ceu­tycz­nym, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem ks. dr. hab. An­drze­ja Mu­sza­li, prof. UPJPII

Ka­ta­rzy­na Wa­li­czek – wy­róż­nie­nie za pra­cę ma­gi­ster­ską: Abor­cja – do­bro czy zło dla pło­du z wa­dą wro­dzo­ną? Ana­li­za na pod­sta­wie ka­zu­su R.R. prze­ciw­ko Pol­sce, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem prof. dr. Wło­dzi­mie­rza Galewicza

Do­mi­nik Cwi­kła – II na­gro­da za pra­cę li­cen­cjac­ką: Lob­bing abor­cyj­ny w pol­skich me­diach, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem dr. hab. Mie­czy­sła­wa Ry­by, prof. WSKSiM

Jo­an­na Ku­cia - III na­gro­da za pra­cę li­cen­cjac­ką: Ana­li­za po­zio­mu wie­dzy i po­sta­wy mał­żeństw ze sta­żem 0–10 lat od­no­śnie Na­Pro­TECH­NO­LO­GY, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem dr hab. Edy­ty Barnaś

Alek­san­dra Strze­lec­ka – wy­róż­nie­nie za pra­cę li­cen­cjac­ką: Ro­la Te­re­sy Strzem­bosz w hi­sto­rii i roz­wo­ju do­mów sa­mot­nej mat­ki w Pol­sce, przy­go­to­wa­ną pod kie­run­kiem dr hab. An­ny Fi­de­lus, prof. UKSW

Lau­re­aci otrzy­ma­li na­gro­dy pie­nięż­ne i rzeczowe.

Licz­ba prac na­de­sła­nych ogó­łem: 23
pra­ce ma­gi­ster­skie : 16
pra­ce li­cen­cjac­kie: 7

Uczel­nie:
Uni­wer­sy­tet Ja­giel­loń­ski – Kra­ków (4)
Uni­wer­sy­tet Pa­pie­ski Ja­na Paw­ła II – Kra­ków (3)
Uni­wer­sy­tet Kar­dy­na­ła Ste­fa­na Wy­szyń­skie­go – War­sza­wa (6)
Uni­wer­sy­tet Ślą­ski – Ka­to­wi­ce (1)
Uni­wer­sy­tet Szcze­ciń­ski – Szcze­cin (1)
Uni­wer­sy­tet War­miń­sko-Ma­zur­ski – Olsz­tyn (1)
Uni­wer­sy­tet Ma­rii Cu­rie-Skło­dow­skiej – Lu­blin (1)
Ka­to­lic­ki Uni­wer­sy­tet Lu­bel­ski – Lu­blin (1)
Pa­pie­ski Wy­dział Teo­lo­gicz­ny – Wro­cław (1)
Aka­de­mia Tech­nicz­no-Hu­ma­ni­stycz­na – Biel­sko-Bia­ła (1)
Pań­stwo­wa Wyż­sza Szko­ła Za­wo­do­wa – Tar­nów (2)
Wyż­sza Szko­ła Kul­tu­ry Spo­łecz­nej i Me­dial­nej – To­ruń (1)

Kie­run­ki stu­diów:
Na­uki o ro­dzi­nie (4)
Pie­lę­gniar­stwo (4)
Dzien­ni­kar­stwo (3)
Teo­lo­gia (3)
Pe­da­go­gi­ka (2)
Pra­wo (2)
Po­łoż­nic­two (2)
Fi­lo­zo­fia (1)
Psy­cho­lo­gia (1)
So­cjo­lo­gia (1)

Te­ma­ty­ka prac:
Bio­etycz­ne i me­dycz­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe (8)
Spo­łecz­ne, psy­cho­lo­gicz­no-pe­da­go­gicz­ne i praw­ne aspek­ty pro­ble­ma­ty­ki pro-li­fe (15)