To nie jest wolność – mówią kobiety, ofiary aborcji

To nie jest wol­ność, to znie­wo­le­nie – mó­wią trzy ko­bie­ty, bo­ha­ter­ki do­ku­men­tów nt. skut­ków psy­chicz­nych abor­cji. Opo­wia­da­ją o dłu­gich la­tach do­cho­dze­nia do sta­bil­no­ści psy­chicz­nej po tym za­bie­gu. O ży­ciu z ogrom­nym cię­ża­rem, o skom­pli­ko­wa­nych re­la­cjach z ży­ją­cy­mi dzieć­mi. Ale też o uzdro­wie­niu i żmud­nym pro­ce­sie wy­ba­cze­nia sobie.

Czu­ją się opusz­czo­ne przez ko­bie­ty obie­cu­ją­ce im prze­cież so­li­dar­ność – przez dzia­łacz­ki ru­chu pro­abor­cyj­ne­go, gło­szą­ce ha­sła wy­zwo­le­nia. Bo­ha­ter­ki czu­ją się też opusz­czo­ne przez bli­skich, któ­rych wspar­cia za­bra­kło, gdy sta­ły przed naj­trud­niej­szym w ży­ciu wy­bo­rem. Ich obec­ność mo­gła­by być re­al­ną po­mo­cą, któ­rą na pew­no nie jest abor­cja. Abor­cja nie jest pro­ce­du­rą lecz­ni­czą, nie roz­wią­zu­je pro­ble­mów, ale two­rzy ko­lej­ne. – prze­ko­nu­ją te ko­bie­ty, któ­re jej doświadczyły.