Oświadczenie – „Nienarodzony miarą demokracji”

Na „do­nio­słe i po­zy­tyw­ne skut­ki” orze­cze­nia Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go ws. tzw. prze­słan­ki eu­ge­nicz­nej zwra­ca­ją uwa­gę uczest­ni­cy sym­po­zjum „Pol­ska kon­sty­tu­cja po stro­nie życia”.

Sym­po­zjum zo­sta­ło zor­ga­ni­zo­wa­ne przez Ko­ali­cje dla Ży­cia i Ro­dzi­ny. Wska­za­no, że wer­dykt Try­bu­na­łu za­pew­nia „praw­ną ochro­nę ży­cia, do­tąd dys­kry­mi­no­wa­nym przez pol­skie pra­wo cho­rym dzie­ciom po­czę­tym”. Jed­no­cze­śnie zwró­co­no uwa­gę na ko­niecz­ność „or­ga­ni­zo­wa­nia opie­ki nad dziec­kiem i mat­ką z pro­ble­mo­wą cią­żą, wspar­cia dla ro­dzin wy­cho­wu­ją­cych nie­peł­no­spraw­ne dzieci”.

Pu­bli­ku­je­my treść oświadczenia:

„Nie­na­ro­dzo­ny mia­rą demokracji”

Oświad­cze­nie uczest­ni­ków sym­po­zjum „Pol­ska kon­sty­tu­cja po stro­nie ży­cia” zor­ga­ni­zo­wa­ne­go przez Ko­ali­cję dla Ży­cia i Rodziny.

Dziś, w dru­gą rocz­ni­cę ogło­sze­nia wer­dyk­tu Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go za­pew­nia­ją­ce­go praw­ną ochro­nę ży­cia, do­tąd dys­kry­mi­no­wa­nym przez pol­skie pra­wo cho­rym dzie­ciom po­czę­tym, pra­gnie­my wska­zać na do­nio­słe i po­zy­tyw­ne skut­ki te­go jak­że po­trzeb­ne­go i waż­ne­go orzeczenia.

Wy­mier­nym te­go wskaź­ni­kiem jest licz­ba le­gal­nie do­ko­na­nych abor­cji w ro­ku 2021 w po­rów­na­niu z po­przed­nim, 2020 ro­kiem, spa­dła dzie­się­cio­krot­nie, z 1076 do 107. Już sam ten fakt po­ka­zu­je, jak bar­dzo de­cy­zja TK przy­czy­ni­ła się do po­lep­sze­nia praw­nej ochro­ny życia.

Jed­nak orze­cze­nie to przy­nio­sło też in­ne, waż­ne zmia­ny w spo­łecz­nej świa­do­mo­ści. Wska­za­ło jed­no­znacz­nie, że oso­by cho­re czy nie­peł­no­spraw­ne, ma­ją ta­kie sa­mo pra­wo do ży­cia jak oso­by zdro­we. Mo­bi­li­zu­je też do szu­ka­nia po­zy­tyw­nych roz­wią­zań, a więc po­szu­ki­wa­nia i wdra­ża­nia no­wych me­tod dia­gno­zo­wa­nia i le­cze­nia już w pre­na­tal­nej fa­zie ży­cia, or­ga­ni­zo­wa­nia opie­ki nad dziec­kiem i mat­ką z pro­ble­mo­wą cią­żą, wspar­cia dla ro­dzin wy­cho­wu­ją­cych nie­peł­no­spraw­ne dzieci.

Ta ostat­nia spra­wa jak do­tąd nie do­cze­ka­ła się sa­tys­fak­cjo­nu­ją­ce­go roz­wią­za­nia – dla­te­go po­na­wia­my nasz apel do rzą­dzą­cych o umoż­li­wie­nie pod­ję­cia pra­cy za­wo­do­wej ro­dzi­com po­bie­ra­ją­cym świad­cze­nia pie­lę­gna­cyj­ne bez ich utra­ty, a tak­że zwięk­sze­nie za­sił­ku pielęgnacyjnego.

Wszyst­kim kry­ty­kom de­cy­zji Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go i zwo­len­ni­kom pra­wa do abor­cji przy­po­mi­na­my sło­wa św. Ja­na Paw­ła II: „Mia­rą cy­wi­li­za­cji – mia­rą uni­wer­sal­ną, po­nad­cza­so­wą, obej­mu­ją­cą wszyst­kie kul­tu­ry – jest jej sto­su­nek do ży­cia. Cy­wi­li­za­cja, któ­ra od­rzu­ca bez­bron­nych, za­słu­gu­je na mia­no barbarzyńskiej”.

Niech te sło­wa na­sze­go ro­da­ka bę­dą dla nas wska­zów­ką i za­chę­tą do bu­do­wa­nia spo­łe­czeń­stwa opar­te­go na bez­względ­nym po­sza­no­wa­niu pra­wa do ży­cia każ­dej ludz­kiej isto­ty – od mo­men­tu po­czę­cia po na­tu­ral­ny kres życia!

Ko­ali­cja dla Ży­cia i Rodziny
Źró­dło: KAI