Episkopat: Narasta presja w kierunku legalizacji zabijania nienarodzonych dzieci

Kon­fe­ren­cja Epi­sko­pa­tu Pol­ski opu­bli­ko­wa­ła List w spra­wie ochro­ny ży­cia czło­wie­ka, w któ­rym bi­sku­pi we­zwa­li do za­an­ga­żo­wa­nia na rzecz praw­ne­go chro­nie­nia ży­cia oraz do mo­dli­twy w tej intencji.

W li­ście, któ­ry zo­sta­nie od­czy­ta­ny w ko­ścio­łach we wszyst­kich die­ce­zjach 16 czerw­ca, bi­sku­pi pod­kre­śli­li, że ży­cie no­wej oso­by ludz­kiej roz­po­czy­na się od po­czę­cia. Zgod­nie z en­cy­kli­ką Evan­ge­lium Vi­tae św. Ja­na Paw­ła II, każ­dy czło­wiek po­wi­nien mieć za­gwa­ran­to­wa­ne peł­ne pra­wo do ochro­ny swo­je­go ży­cia. Pa­pież Fran­ci­szek rów­nież we­zwał Po­la­ków, aby Pol­ska by­ła kra­jem, któ­ry chro­ni ży­cie na każ­dym eta­pie je­go trwania.

Bi­sku­pi przy­po­mnie­li, że pra­wa czło­wie­ka do ży­cia są chro­nio­ne przez Po­wszech­ną De­kla­ra­cję Praw Czło­wie­ka, Kar­ty Praw Pod­sta­wo­wych UE, Kon­sty­tu­cję RP oraz za­pi­sy usta­wo­we. W li­ście pod­kre­ślo­no, że ta za­sa­da wy­ni­ka z sa­mej na­tu­ry czło­wie­ka i nie po­win­na być na­ru­sza­na. Bi­sku­pi za­uwa­ży­li rów­nież na­ra­sta­ją­cą pre­sję na zmia­nę pra­wa do­ty­czą­ce­go ochro­ny ży­cia po­przez le­ga­li­za­cję aborcji.

W kon­tek­ście te­go za­gro­że­nia, bi­sku­pi pod­kre­śli­li, że ży­cie jest naj­wyż­szą war­to­ścią każ­de­go czło­wie­ka i fun­da­men­tal­nym ele­men­tem do­bra wspól­ne­go, prze­wyż­sza­ją­cym jed­nost­ko­wą wol­ność. Z te­go po­wo­du nikt nie po­wi­nien mieć pra­wa de­cy­do­wać o ży­ciu in­ne­go czło­wie­ka, na­wet w imię oso­bi­stej wolności.

Du­chow­ni zwró­ci­li rów­nież uwa­gę na od­po­wie­dzial­ność spo­łecz­ną wo­bec naj­słab­szych i bez­bron­nych, a zwłasz­cza w obec­nej sy­tu­acji na­ra­sta­ją­ce­go za­gro­że­nia dla pra­wa do ży­cia. Pod­kre­śli­li, że ro­dzi­na, opar­ta na trwa­łym mał­żeń­stwie ro­dzi­ców, jest nie­zwy­kle waż­na dla ochro­ny po­czę­te­go ży­cia. Za­bój­stwo dziec­ka w ło­nie mat­ki pro­wa­dzi czę­sto do roz­bi­cia ro­dzi­ny i po­wo­du­je po­waż­ne cier­pie­nie psy­cho­fi­zycz­ne oraz duchowe.

W li­ście bi­sku­pi po­dzię­ko­wa­li wszyst­kim, któ­rzy po­świę­ca­ją się służ­bie ży­ciu oraz we­zwa­li wszyst­kich do wy­trwa­łej i ofiar­nej obro­ny Ewan­ge­lii ży­cia oraz mo­dli­twy w in­ten­cji ochro­ny ży­cia. Za­chę­ci­li tak­że oj­ców do za­an­ga­żo­wa­nia w praw­ną ochro­nę ży­cia oraz zwró­ci­li uwa­gę na ko­niecz­ność za­pew­nie­nia spe­cja­li­stycz­nej po­mo­cy dla ma­tek w trud­nej sytuacji.

List Epi­sko­pa­tu w spra­wie ochro­ny ży­cia bę­dzie od­czy­ta­ny we wszyst­kich pol­skich ko­ścio­łach w nad­cho­dzą­cą niedzielę.

jb

Pu­bli­ku­je­my peł­ny tekst listu:

LIST

KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

W SPRAWIE OCHRONY ŻYCIA

 Umi­ło­wa­ni Sio­stry i Bracia!

Frag­ment Ewan­ge­lii św. Mar­ka na dzi­siej­szą je­de­na­stą nie­dzie­lę zwy­kłą, po­zo­sta­wia nam prze­sła­nie o kró­le­stwie Bo­żym, któ­re Bóg „wsie­wa” w zie­mię ludz­kie­go ser­ca. Tek­sty li­tur­gicz­ne wy­ja­śnia­ją, że jest to „kró­le­stwo praw­dy i ży­cia, kró­le­stwo świę­to­ści i ła­ski, kró­le­stwo spra­wie­dli­wo­ści, mi­ło­ści i po­ko­ju”. W przy­po­wie­ści o ziarn­ku gor­czy­cy do­strze­ga­my tro­skę Bo­ga o ży­cie ludz­kie, o god­ne i wła­ści­we wa­run­ki je­go roz­wo­ju i wzro­stu, a wresz­cie, o je­go zba­wie­nie. Bóg Wszech­mo­gą­cy jest Daw­cą Ży­cia, przez co jest obec­ny w po­czę­ciu i ży­ciu każ­de­go czło­wie­ka. Ży­cie no­wej, uni­kal­nej oso­by ludz­kiej, roz­po­czy­na się od po­czę­cia, czy­li po­łą­cze­nia ko­mó­rek mat­ki i oj­ca. Od te­go mo­men­tu każ­dy czło­wiek po­wi­nien mieć za­pew­nio­ne peł­ne pra­wo do ochro­ny życia.

„Nie mo­że ist­nieć praw­dzi­wa de­mo­kra­cja, je­że­li nie uzna­je się god­no­ści każ­de­go czło­wie­ka i nie sza­nu­je je­go praw” – przy­po­mi­nał św. Jan Pa­weł II w en­cy­kli­ce Evan­ge­lium vi­tae (nr 101). Pra­wa każ­de­go czło­wie­ka do ży­cia chro­ni Po­wszech­na De­kla­ra­cja Praw Czło­wie­ka, Kar­ta Praw Pod­sta­wo­wych UE oraz Kon­sty­tu­cja RP i za­pi­sy usta­wo­we. Jest to ele­men­tar­na za­sa­da wpi­sa­na w na­tu­rę czło­wie­ka, któ­rej nie wol­no na­ru­szać. „Na­le­ży za­tem stwier­dzić z ca­łą mo­cą i ja­sno­ścią, na­wet w na­szych cza­sach, że obro­na ro­dzą­ce­go się ży­cia jest ści­śle zwią­za­na z obro­ną ja­kie­go­kol­wiek pra­wa czło­wie­ka. Za­kła­da ona prze­ko­na­nie, że każ­da ludz­ka isto­ta jest za­wsze świę­ta i nie­na­ru­szal­na w ja­kiej­kol­wiek sy­tu­acji i w każ­dej fa­zie swe­go roz­wo­ju” (De­kla­ra­cja Dy­ka­ste­rii Na­uki Wia­ry Di­gni­tas in­fi­ni­ta, 91).

Obec­nie je­ste­śmy świad­ka­mi na­ra­sta­ją­cej pre­sji zmia­ny praw­nej ochro­ny ludz­kie­go ży­cia w kie­run­ku le­ga­li­za­cji za­bi­ja­nia dziec­ka w ło­nie mat­ki. Jest to bar­dzo nie­po­ko­ją­ce i nie­zwy­kle groź­ne, dla bez­pie­czeń­stwa pu­blicz­ne­go. Każ­dy czło­wiek do­brej wo­li po­wi­nien się te­mu sprze­ci­wiać. Ży­cie bo­wiem, ja­ko war­tość na­czel­na każ­de­go czło­wie­ka i fun­da­men­tal­ny ele­ment do­bra wspól­ne­go, jest do­brem pod­sta­wo­wym, gó­ru­ją­cym nad in­dy­wi­du­al­ną wol­no­ścią in­nych. Nikt więc, w imię oso­bi­stej wol­no­ści, nie ma pra­wa de­cy­do­wać o ży­ciu dru­gie­go człowieka.

„Ko­ściół nie prze­sta­je przy­po­mi­nać, że god­ność każ­dej isto­ty ludz­kiej ma cha­rak­ter isto­to­wy i obo­wią­zu­je od po­czę­cia do na­tu­ral­nej śmier­ci” (Di­gni­tas in­fi­ni­ta, 47). „Nie za­bi­jaj” i „chroń ludz­kie ży­cie” – to pod­sta­wo­we za­sa­dy, któ­ry­mi po­wi­nien się kie­ro­wać każ­dy czło­wiek pra­we­go su­mie­nia. Wbrew dość po­wszech­nej nar­ra­cji, nie są one wy­ra­zem prze­ko­nań wy­ni­ka­ją­cych tyl­ko z wia­ry chrze­ści­jań­skiej, ale pły­ną ze zro­zu­mie­nia sa­mej ludz­kiej natury.

War­tym pod­kre­śle­nia jest, jak wiel­kie zna­cze­nie dla ochro­ny po­czy­na­ją­ce­go się ży­cia ma ko­cha­ją­ca się ro­dzi­na, zbu­do­wa­na na trwa­łym mał­żeń­stwie ro­dzi­ców, sta­no­wią­ca „sank­tu­arium ży­cia” oraz pod­sta­wo­wą ko­mór­kę spo­łecz­ną. „Tak więc męż­czy­zna i ko­bie­ta zjed­no­cze­ni w mał­żeń­stwie zo­sta­ją włą­cze­ni w Bo­że dzie­ło: po­przez akt zro­dze­nia – dar Bo­ży zo­sta­je przy­ję­ty i no­we ży­cie otwie­ra się na przy­szłość” (Evan­ge­lium vi­tae, 43). Tym­cza­sem za­bój­stwo dziec­ka po­czę­te­go po­wo­du­je po­waż­ne cier­pie­nie psy­cho­fi­zycz­ne i du­cho­we, pro­wa­dząc czę­sto do roz­bi­cia rodziny.

Wy­ra­ża­my wiel­ki sza­cu­nek i uzna­nie dla ma­tek, któ­re z mi­ło­ścią słu­żą ży­ciu i chro­nią swo­je dzie­ci na­wet w naj­trud­niej­szych sy­tu­acjach. Świad­czą one o tym, że ra­dość, pięk­no i wiel­kość mi­ło­ści ma­cie­rzyń­skiej wy­ra­ża­ją się w nie­prze­mi­ja­ją­cej tro­sce o do­bro dzie­ci nie­za­leż­nie od okoliczności.

Zwra­ca­my się tak­że do oj­ców, któ­rych ro­lą jest ochro­na ro­dzi­ny, a zwłasz­cza ko­biet w sta­nie bło­go­sła­wio­nym oraz ich dzie­ci. Wa­sze peł­ne mi­ło­ści za­an­ga­żo­wa­nie na rzecz obro­ny naj­bar­dziej bez­bron­nych, po­trze­bu­ją­cych szcze­gól­ne­go wspar­cia, jest nie­za­stą­pio­ne. Tym bar­dziej więc dzi­siaj nie wol­no wam dy­stan­so­wać się od za­an­ga­żo­wa­nia w praw­ną ochro­nę ludz­kie­go życia.

Zda­rza się jed­nak, że brze­mien­na mat­ka znaj­du­je się w bar­dzo trud­nej sy­tu­acji i po­trze­bu­je spe­cja­li­stycz­nej po­mo­cy. Ko­ściół, or­ga­ni­za­cje po­za­rzą­do­we i lo­kal­ne in­sty­tu­cje nio­są ją, pro­wa­dząc m.in. Do­my Sa­mot­nej Mat­ki czy Okna Ży­cia, za­pew­nia­jąc wspar­cie ma­te­rial­ne, praw­ne i psy­cho­lo­gicz­ne. Tej po­mo­cy nie mo­że ni­gdy za­brak­nąć rów­nież ze stro­ny pań­stwa. Wszy­scy je­ste­śmy do niej zobowiązani.

Tro­ska o ży­cie wy­ra­ża się tak­że przez to, że nie wol­no zmu­szać le­ka­rzy, per­so­ne­lu me­dycz­ne­go i far­ma­ceu­tów do an­ga­żo­wa­nia się w pro­ce­der za­bi­ja­nia dzie­ci w okre­sie pre­na­tal­nym czy też osób sta­rych i cho­rych. Ta­kie dzia­ła­nia ła­mią pod­sta­wo­we pra­wo do za­cho­wa­nia klau­zu­li sumienia.

Ja­ko pa­ste­rze Ko­ścio­ła ka­to­lic­kie­go w Pol­sce, a jed­no­cze­śnie oby­wa­te­le na­sze­go kra­ju, ma­my pra­wo i obo­wią­zek przy­po­mnieć – za­rów­no wier­nym Ko­ścio­ła ka­to­lic­kie­go, jak i wszyst­kim lu­dziom do­brej wo­li – że je­ste­śmy zo­bo­wią­za­ni do sza­cun­ku wo­bec czło­wie­ka, zwłasz­cza wo­bec naj­słab­szych i bez­bron­nych. Szcze­gól­na od­po­wie­dzial­ność za ich ży­cie spo­czy­wa na tych, któ­rym na mo­cy man­da­tu spo­łecz­ne­go zo­sta­ła po­wie­rzo­na tro­ska o do­bro wspólne.

Pa­pież Fran­ci­szek zwró­cił się ostat­nio do nas Po­la­ków: „Niech Pol­ska bę­dzie zie­mią, któ­ra chro­ni ży­cie w każ­dym je­go mo­men­cie, od chwi­li, gdy po­ja­wia się w ło­nie mat­ki, aż do je­go na­tu­ral­ne­go kre­su. Nie za­po­mi­naj­cie, że nikt nie jest pa­nem ży­cia, czy to swo­je­go, czy też in­nych. Z ser­ca wam bło­go­sła­wię!” (Fran­ci­szek, Sło­wa do Po­la­ków w cza­sie au­dien­cji ogól­nej, 20 mar­ca 2024 r.).

Dzię­ku­jąc każ­de­mu, kto w róż­nych wy­mia­rach ży­cia oso­bi­ste­go i pu­blicz­ne­go słu­ży ży­ciu i praw­dzie, w Imię Chry­stu­sa pro­si­my Was o wy­trwa­łą i ofiar­ną obro­nę Ewan­ge­lii ży­cia. Włącz­my się wszy­scy do wiel­kiej mo­dli­twy w tej in­ten­cji, dziś za­no­szo­nej za wsta­wien­nic­twem Świę­tej Bo­żej Ro­dzi­ciel­ki Ma­ryi, sło­wa­mi św. Ja­na Paw­ła II (Evan­ge­lium vi­tae, 105)

O Ma­ry­jo, ju­trzen­ko no­we­go świa­ta, Mat­ko ży­ją­cych, To­bie za­wie­rza­my spra­wę życia:

spójrz, o Mat­ko, na nie­zli­czo­ne rze­sze dzie­ci, któ­rym nie po­zwa­la się przyjść na świat,

ubo­gich, któ­rzy zma­ga­ją się z trud­no­ścia­mi życia,

męż­czyzn i ko­biet — ofia­ry nie­ludz­kiej przemocy,

star­ców i cho­rych za­bi­tych przez obo­jęt­ność al­bo fał­szy­wą litość.

Spraw, aby wszy­scy wie­rzą­cy w Two­je­go Sy­na po­tra­fi­li otwar­cie i z mi­ło­ścią głosić

lu­dziom na­szej epo­ki Ewan­ge­lię życia.

Wy­jed­naj im ła­skę przy­ję­cia jej ja­ko za­wsze no­we­go daru,

ra­dość wy­sła­wia­nia jej z wdzięcz­no­ścią w ca­łym życiu

oraz od­wa­gę czyn­ne­go i wy­trwa­łe­go świad­cze­nia o niej,

aby mo­gli bu­do­wać, wraz z wszyst­ki­mi ludź­mi do­brej woli,

cy­wi­li­za­cję praw­dy i mi­ło­ści na cześć i chwa­łę Bo­ga Stwór­cy, któ­ry mi­łu­je życie.

Pod­pi­sa­li pa­ste­rze Ko­ścio­ła ka­to­lic­kie­go w Pol­sce obec­ni na 398. Ze­bra­niu Ple­nar­nym Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu Pol­ski, w War­sza­wie, w dniu 10 czerw­ca 2024 r.

List na­le­ży od­czy­tać w nie­dzie­lę, 16 czerw­ca 2024 r.