Pediatrzy za życiem

Le­ka­rze pe­dia­trzy od­po­wie­dzie­li na sta­no­wi­sko Za­rzą­du Głów­ne­go Pol­skie­go To­wa­rzy­stwa Pe­dia­trycz­ne­go: „Nie moż­na być le­ka­rzem dzie­ci, tak­że tych z cięż­ki­mi wa­da­mi roz­wo­jo­wy­mi, trosz­czyć się o ich mak­sy­mal­nie naj­lep­szy stan zdro­wia, wspie­rać ich ro­dzi­ców a jed­no­cze­śnie po­pie­rać abor­cję naj­cię­żej cho­rych dzie­ci” – stwier­dzi­li w li­ście otwartym.

W od­po­wie­dzi na orze­cze­nie Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go uzna­ją­ce­go prze­słan­kę eu­ge­nicz­ną do abor­cji za nie­zgod­ną z Kon­sty­tu­cją RP, 26 paź­dzier­ni­ka swo­je sta­no­wi­sko opu­bli­ko­wa­ło Pol­skie To­wa­rzy­stwo Pe­dia­trycz­ne, któ­re sprze­ci­wi­ło się te­mu wy­ro­ko­wi. Tym sta­nem rze­czy obu­rzy­ła się gru­pa wy­bit­nych pe­dia­trów, któ­rzy w li­ście otwar­tym stwier­dzi­li, że abor­cja nie jest for­mą le­cze­nia, a za­da­niem le­ka­rza jest tro­ska o ży­cie i zdro­wie pa­cjen­ta. Sprze­ci­wi­li się sta­now­czo po­my­słom PTP, pi­sząc, że nikt, na­wet le­karz, nie ma pra­wa de­cy­do­wać o za­bi­ciu dziec­ka, a pra­wo do ży­cia nie pod­le­ga oce­nie eks­per­tów: „De­cy­zja o prze­rwa­niu ży­cia cięż­ko cho­rych dzie­ci w okre­sie ich roz­wo­ju we­wnątrz­ło­no­we­go nie mo­że być uza­leż­nio­na, od ja­kich­kol­wiek «kon­sul­ta­cji eks­perc­kich», na któ­rych brak skar­żą się sy­gna­ta­riu­sze sta­no­wi­ska PTP. W za­rzą­dzie PTP nie­wąt­pli­wie za­sia­da­ją wy­so­kiej kla­sy eks­per­ci od le­cze­nia dzie­ci, na­to­miast pra­wo do ży­cia nie pod­le­ga oce­nie żad­nych «eks­per­tów». I to wła­śnie po­twier­dził Try­bu­nał Kon­sty­tu­cyj­ny. Ża­den le­karz nie ma pra­wa być eks­per­tem od za­bi­ja­nia pa­cjen­tów w naj­wcze­śniej­szej fa­zie rozwoju”.

Zwró­ci­li uwa­gę, że abor­cja, na­wet do­stęp­na praw­nie, jest prze­ciw­na za­sa­dom ety­ki le­kar­skiej, a wy­rok TK nie zmie­nia za­sad do­ty­czą­cych opie­ki pre­na­tal­nej: „Su­ge­stia PTP, że po wy­ro­ku TK na­stą­pi brak do­stę­pu do ba­dań pre­na­tal­nych i opie­ki per­ina­to­lo­gicz­nej jest nie­zgod­na z praw­dą. W okre­sie we­wnątrz­ło­no­wym ży­cia dziec­ka po opu­bli­ko­wa­niu wy­ro­ku Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go dia­gno­sty­ka nie bę­dzie sto­so­wa­na w ce­lu pod­ję­cia de­cy­zji o abor­cji. Wy­rok TK nie zmie­nia za­sad opie­ki nad dziec­kiem w okre­sie pre­na­tal­nym. Pod­sta­wo­we ba­da­nia pre­na­tal­ne są do­stęp­ne i wy­ko­ny­wa­ne stan­dar­do­wo u każ­dej cię­żar­nej, umoż­li­wia­jąc wcze­sne roz­po­zna­nie i pod­ję­cie le­cze­nia cho­re­go dziec­ka, zgod­ne naj­now­szy­mi osią­gnię­cia­mi medycyny”.

List zo­stał za­koń­czo­ny ostrym stwier­dze­niem: „Sta­no­wi­sko PTP jest szo­ku­ją­cym za­prze­cze­niem isto­ty za­wo­du le­ka­rza i za­dań pe­dia­trów, ja­ki­mi są: za­po­bie­ga­nie, le­cze­nie i ochro­na naj­słab­szych. Sta­no­wi­sko to sprze­nie­wie­rza się sta­tu­to­wym ce­lom PTP któ­ry­mi są: «sze­rze­nie za­sad de­on­to­lo­gii i ety­ki za­wo­do­wej oraz dba­łość o ich prze­strze­ga­nie». Pol­ski kar­dio­log Ry­szard Fe­nig­sen (1925−2016) pod­kre­ślał: «Dzia­ła­nia le­ka­rza i każ­de­go ro­zum­ne­go czło­wie­ka do­brej wo­li nie do te­go po­win­ny zmie­rzać, by wy­tę­pić lu­dzi cier­pią­cych, ale do te­go, by usu­wać cier­pie­nie»”. Po­ni­żej pre­zen­tu­je­my Pań­stwu peł­ną treść li­stu otwar­te­go pediatrów.

List otwar­ty pe­dia­trów wo­bec sta­no­wi­ska Pol­skie­go To­wa­rzy­stwa Pediatrycznego
do­ma­ga­ją­ce­go się le­gal­no­ści abor­cji eugenicznej

Je­ste­śmy wstrzą­śnię­ci sta­no­wi­skiem Za­rzą­du Głów­ne­go Pol­skie­go To­wa­rzy­stwa Pe­dia­trycz­ne­go, któ­re za­kwe­stio­no­wa­ło wy­rok TK z 22.X.2020, wy­ra­ża­jąc „sta­now­czy sprze­ciw” wo­bec stwier­dze­nia nie­le­gal­no­ści prze­słan­ki po­zwa­la­ją­cej na za­bi­cie dziec­ka w pre­na­tal­nej fa­zie je­go roz­wo­ju, w przy­pad­ku, gdy ba­da­nia pre­na­tal­ne po­twier­dza­ją cięż­kie i nie­od­wra­cal­ne upo­śle­dze­nie pło­du al­bo nie­ule­czal­ną cho­ro­bę za­gra­ża­ją­cą je­go życiu.

1. Nie do przy­ję­cia jest po­pie­ra­nie abor­cji eu­ge­nicz­nej przez Pol­skie To­wa­rzy­stwo Pe­dia­trycz­ne. Nie moż­na być le­ka­rzem dzie­ci, tak­że tych z cięż­ki­mi wa­da­mi roz­wo­jo­wy­mi, trosz­czyć się o ich mak­sy­mal­nie naj­lep­szy stan zdro­wia, wspie­rać ich ro­dzi­ców a jed­no­cze­śnie po­pie­rać abor­cję naj­cię­żej cho­rych dzie­ci. Na­szą ro­lą jest le­cze­nie i pro­fi­lak­ty­ka cho­rób, po­szu­ki­wa­nie sku­tecz­nych te­ra­pii a ni­gdy wspie­ra­nie dzia­łań eu­ge­nicz­nych i pre­na­tal­nej eu­ta­na­zji, sprzecz­nych z na­szym powołaniem.

2. Śmierć dziec­ka ob­cią­żo­ne­go wa­da­mi le­tal­ny­mi wy­wo­ła­na przed je­go na­ro­dze­niem przez le­ka­rza w ża­den lo­gicz­ny spo­sób nie sta­no­wi te­ra­pii cho­ro­by roz­po­zna­nej pre­na­tal­nie. Po­moc me­dycz­na po­czę­te­mu cho­re­mu dziec­ku nie po­le­ga na ode­bra­niu mu ży­cia i na­ra­że­niu na do­dat­ko­we cier­pie­nie pod­czas abor­cji. Nie­rzad­ko dia­gno­za pre­na­tal­na nie po­kry­wa się z roz­po­zna­niem jed­nost­ki cho­ro­bo­wej po uro­dze­niu. Ob­ser­wa­cja we­wnątrz­ło­no­wa roz­wo­ju, uro­dze­nie dziec­ka, na­wet cięż­ko cho­re­go, po­zwa­la ba­dać, dia­gno­zo­wać, le­czyć, re­ha­bi­li­to­wać, wy­snu­wać wnio­ski, ro­ze­zna­wać przy­czy­ny, wdra­żać profilaktykę.

3. De­cy­zja o prze­rwa­niu ży­cia cięż­ko cho­rych dzie­ci w okre­sie ich roz­wo­ju we­wna­trz­ło­no­we­go nie mo­że być uza­leż­nio­na, od ja­kich­kol­wiek „kon­sul­ta­cji eks­perc­kich”, na któ­rych brak skar­żą się sy­gna­ta­riu­sze sta­no­wi­ska PTP. W za­rzą­dzie PTP nie­wąt­pli­wie za­sia­da­ją wy­so­kiej kla­sy eks­per­ci od le­cze­nia dzie­ci, na­to­miast pra­wo do ży­cia nie pod­le­ga oce­nie żad­nych „eks­per­tów”. I to wła­śnie po­twier­dził Try­bu­nał Kon­sty­tu­cyj­ny. Ża­den le­karz nie ma pra­wa być eks­per­tem od za­bi­ja­nia pa­cjen­tów w naj­wcze­śniej­szej fa­zie rozwoju.

4. Abor­cja, tak­że praw­nie za­le­ga­li­zo­wa­na, na­ru­sza Ko­deks Ety­ki Le­kar­skiej, an­ga­żu­jąc per­so­nel me­dycz­ny do za­bój­czej pro­ce­du­ry, za­miast zgod­nie z przy­się­gą le­kar­ską do tro­ski o ży­cie i zdro­wie dziec­ka oraz matki.

5. Ab­sur­dal­ne jest stwier­dze­nie za­rzą­du PTP, że wy­rok Try­bu­na­łu „nie spo­wo­du­je ocze­ki­wa­nej ochro­ny ży­cia dzie­ci”! Czy abor­cja cho­re­go dziec­ka chro­ni je­go ży­cie? Wy­rok TK mo­że ura­to­wać co­dzien­nie ży­cie troj­gu dzie­ciom w na­szym kra­ju (po­nad 1000 /rok)

6. Su­ge­stia PTP, że po wy­ro­ku TK na­stą­pi brak do­stę­pu do ba­dań pre­na­tal­nych i opie­ki per­ina­to­lo­gicz­nej jest nie­zgod­na z praw­dą. W okre­sie we­wnątrz­ło­no­wym ży­cia dziec­ka po opu­bli­ko­wa­niu wy­ro­ku Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go dia­gno­sty­ka nie bę­dzie sto­so­wa­na w ce­lu pod­ję­cia de­cy­zji o abor­cji. Wy­rok TK nie zmie­nia za­sad opie­ki nad dziec­kiem w okre­sie pre­na­tal­nym. Pod­sta­wo­we ba­da­nia pre­na­tal­ne są do­stęp­ne i wy­ko­ny­wa­ne stan­dar­do­wo u każ­dej cię­żar­nej, umoż­li­wia­jąc wcze­sne roz­po­zna­nie i pod­ję­cie le­cze­nia cho­re­go dziec­ka, zgod­ne naj­now­szy­mi osią­gnię­cia­mi medycyny.

7. De­cy­zje TK chro­nią­ce ży­cie dzie­ci z wa­da­mi roz­wo­jo­wy­mi nie są, jak gło­si PTP: „szko­dli­we dla zdro­wia pu­blicz­ne­go” Prze­ciw­nie, to „usu­wa­nie cho­ro­by” przez eli­mi­na­cję cho­re­go szko­dzi, bo za­da­je śmierć dziec­ku, uszka­dza zdro­wie mat­ki i ha­mu­je roz­wój me­dy­cy­ny. Na­uko­we po­szu­ki­wa­nie róż­nych te­ra­pii, by przy­nieść cho­re­mu ulgę w cier­pie­niu jest mo­to­rem po­stę­pu w me­dy­cy­nie. Dzię­ki wcze­snej dia­gno­sty­ce moż­li­we jest le­cze­nie bar­dzo cięż­kich wad roz­wo­jo­wych w okre­sie ży­cia wewnątrzmacicznego–wad ser­ca, prze­pu­kli­ny prze­po­no­wej, wo­do­gło­wia, wo­do­ner­cza, cho­ro­by he­mo­li­tycz­nej pło­du i in­nych. Wdra­ża­ne są te­ra­pie ge­no­we. Rdze­nio­wy za­nik mię­śni – SMA (efekt mu­ta­cji w ge­nie SMN1), do cza­su wpro­wa­dze­nia sku­tecz­nej te­ra­pii far­ma­ko­lo­gicz­nej (Nu­si­ner­sen), był naj­częst­szą ge­ne­tycz­ną przy­czy­ną śmier­ci dzie­ci do dru­gie­go ro­ku życia.

8. Zdu­mie­wa­ją­ce jest, że Za­rząd PTP oba­wia się, że praw­ny za­kaz abor­cji eu­ge­nicz­nych „przy­czy­ni się do wzro­stu licz­by nie­le­gal­nie wy­ko­ny­wa­nych nie­me­dycz­nych abor­cji”. Abor­cja, le­gal­na czy nie­le­gal­na, obec­nie co­raz czę­ściej far­ma­ko­lo­gicz­na jest śmier­tel­na dla dziec­ka. Jest rów­nież przy­czy­ną po­wi­kłań gi­ne­ko­lo­gicz­nych i ogól­no­ustro­jo­wych u mat­ki, wtór­nej nie­płod­no­ści i za­bu­rzeń psy­chicz­nych (ze­spół po­abor­cyj­ny). Więk­sza do­stęp­ność abor­cji w po­pu­la­cji to gor­szy stan zdro­wia ko­biet. Abor­cja nie­sie za so­bą więk­sze za­gro­że­nie dla zdro­wia ko­bie­ty niż poród.

9. Nie­uza­sad­nio­ne jest prze­wi­dy­wa­nie przez PTP „nie­kon­tro­lo­wa­ne­go wzro­stu zgo­nów oraz nie­peł­no­spraw­no­ści wsku­tek po­wi­kłań oko­ło­po­ro­do­wych ma­tek”. Uro­dze­nie cho­re­go dziec­ka, nie ozna­cza bez­wa­run­ko­wo po­wi­kłań u cię­żar­nej. To nie mat­ka jest za­gro­żo­na ry­zy­kiem zgo­nu ro­dząc dziec­ko z wa­dą, ale jej dziec­ko i to ono po­win­no otrzy­mać opie­kę medyczną.

10. Ku­rio­zal­ne twier­dze­nie za­rzą­du PTP, że za­kaz skra­ca­nia ży­cia cho­rym dzie­ciom, po­twier­dzo­ny wy­ro­kiem TK – „za­prze­cza do­rob­ko­wi ostat­nich 40 lat pol­skiej me­dy­cy­ny roz­ro­du, neo­na­to­lo­gii i pe­dia­trii” to po­gar­da dla pra­cy pe­dia­trów, neo­na­to­lo­gów oraz osią­gnięć kli­nicz­nych i na­uko­wych w ra­mach Od­dzia­łów Pa­to­lo­gii Cią­ży i Pa­to­lo­gii i In­ten­syw­nej Te­ra­pii No­wo­rod­ka. Tech­ni­ka abor­cji na­wet naj­bar­dziej wy­ra­fi­no­wa­na, nie mo­że być za­li­cza­na do do­rob­ku tych dzie­dzin me­dy­cy­ny. Lo­gi­ka skra­ca­nia ży­cia śmier­tel­nie cho­rym pro­wa­dzi do usank­cjo­no­wa­nia eu­ta­na­zji, nie tyl­ko cho­rych do­ro­słych, ale tak­że dzie­ci, jak ma to już miej­sce w nie­któ­rych kra­jach, gdzie kwe­stio­no­wa­ne jest pra­wo do ży­cia osób niepełnosprawnych.

Sta­no­wi­sko PTP jest szo­ku­ją­cym za­prze­cze­niem isto­ty za­wo­du le­ka­rza i za­dań pe­dia­trów, ja­ki­mi są: za­po­bie­ga­nie, le­cze­nie i ochro­na naj­słab­szych. Sta­no­wi­sko to sprze­nie­wie­rza się sta­tu­to­wym ce­lom PTP któ­ry­mi są: „sze­rze­nie za­sad de­on­to­lo­gii i ety­ki za­wo­do­wej oraz dba­łość o ich prze­strze­ga­nie”. Pol­ski kar­dio­log Ry­szard Fe­nig­sen (1925−2016) podkreślał:

Dzia­ła­nia le­ka­rza i każ­de­go ro­zum­ne­go czło­wie­ka do­brej wo­li nie do te­go po­win­ny zmie­rzać, by wy­tę­pić lu­dzi cier­pią­cych, ale do te­go, by usu­wać cierpienie.

1. dr Gra­ży­na Ry­bak, spe­cja­li­sta pediatrii

2. dr Ma­rzen­na Ko­szań­ska, spe­cja­li­sta pediatrii

3. dr Ewa Pie­sie­wicz-Grzon­kow­ska, pe­dia­tra, spe­cja­li­sta psy­chia­trii dziecięcej

4. dr n. med. Elż­bie­ta Kor­tycz­ko, spe­cja­li­sta pe­dia­trii, spe­cja­li­sta neonatologii

5. dr n. med. Mał­go­rza­ta Kę­piń­ska, spe­cja­li­sta pe­dia­trii i neonatologii

6. dr Iwo­na Da­ni­luk, spe­cja­li­sta on­ko­lo­gii dziecięcej

7. dr Iwo­na Krzy­żow­ska-Dą­brow­ska, spe­cja­li­sta pediatrii

8. dr An­na Żo­chow­ska, spe­cja­li­sta pe­dia­trii i neonatologii

9. dr Te­re­sa Pięt­ka – Or­ga­nist­ko, spe­cja­li­sta pe­dia­trii, spe­cja­li­sta cho­rób płuc

10. dr Gra­ży­na Hof­man, spe­cja­li­sta pediatrii

11. dr Ma­ria Ja­ku­biak, pe­dia­tra, spe­cja­li­sta me­dy­cy­ny rodzinnej

12. dr n.med. Ire­na Boł­trusz­ko, spe­cja­li­sta pediatrii

13. dr An­na Rysz­kow­ska, spe­cja­li­sta pediatrii

14. dr Bar­ba­ra Lesz­czyń­ska, spe­cja­li­sta pediatrii

15. dr Elż­bie­ta Jan­kow­ska, spe­cja­li­sta pediatrii

16. dr Ka­ta­rzy­na Jan­kow­ska ‑Dzia­dek, spe­cja­li­sta pediatrii

17. dr Bo­że­na Woj­tas, pe­dia­tra, spe­cja­li­sta neonatolog

18. dr Ka­ta­rzy­na Bo­gu­ta, w trak­cie spe­cja­li­za­cji z pediatrii

JB
Źró­dło: wpolityce.pl