Miłość – Nie śmierć! Apel do posłów

Dro­gi Po­śle, 8 li­sto­pa­da wy­bierz miłość!

Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka ape­lu­je do po­słów o od­rzu­ce­nie już w pierw­szym czy­ta­niu po­sel­skie­go pro­jek­tu usta­wy de­kry­mi­na­li­za­cji abor­cji. Pro­jekt jest nie­zgod­ny z kon­sty­tu­cyj­ny­mi stan­dar­da­mi ochro­ny ży­cia czło­wie­ka od po­czę­cia i w re­zul­ta­cie z orze­cze­nia­mi Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go z 1997 r. i 2020 r.

Pro­jekt Klu­bu Le­wi­cy po­now­ne wy­ko­rzy­stu­je ka­te­go­rię „za­gro­że­nia zdro­wia ko­bie­ty”, któ­ra przy sze­ro­kiej in­ter­pre­ta­cji, for­so­wa­nej przez mi­ni­ster­stwo zdro­wia, fak­tycz­nie do­pusz­cza moż­li­wość wy­ko­na­nia abor­cji ze wzglę­dów psy­cho­spo­łecz­nych po­wy­żej 12. ty­go­dnia cią­ży, bez sank­cji kar­nej. Pro­jekt przy­wra­ca tak­że abor­cję eu­ge­nicz­ną. Dia­gno­za nie­peł­no­spraw­no­ści nie mo­że sta­no­wić pod­sta­wy de­cy­zji o uśmier­ce­niu czło­wie­ka. Usank­cjo­no­wa­na praw­nie men­tal­ność eu­ge­nicz­na styg­ma­ty­zu­je i pro­wa­dzi do wy­klu­cze­nia spo­łecz­ne­go już na­ro­dzo­ne oso­by z niepełnosprawnością.

Or­ga­ni­za­cje i ru­chy pro­ro­dzin­ne ocze­ku­ją od sił po­li­tycz­nych w pol­skim par­la­men­cie grun­tow­ne­go na­my­słu i kom­plek­so­wych roz­wią­zań w za­kre­sie po­li­ty­ki pro­ro­dzin­nej, któ­ra po­zwo­li prze­zwy­cię­żyć ka­ta­stro­fal­ny kry­zys de­mo­gra­ficz­ny pań­stwa. Istot­ne jest zwięk­sze­nie na­kła­dów fi­nan­so­wych na opie­kę oko­ło­po­ro­do­wą i per­ina­tal­ną, zwłasz­cza roz­wój ho­spi­cjów perinatalnych.

Wbrew oczy­wi­stym po­trze­bom spo­łecz­nym i nie­wy­dol­no­ści sys­te­mu ochro­ny zdro­wia, od wy­bo­rów par­la­men­tar­nych w 2023 r. ob­ser­wu­je­my in­ten­sy­fi­ka­cję dzia­łań po­li­tycz­nych, któ­re nie pod­no­szą po­zio­mu opie­ki per­ina­tal­nej w Pol­sce, tym sa­mym bez­pie­czeń­stwa zdro­wot­ne­go ko­biet i ich nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci, ale kon­cen­tru­ją się wy­łącz­nie na kształ­to­wa­niu po­staw pro­abor­cyj­nych i otwar­ciu sze­ro­kie­go do­stę­pu do abor­cji w ska­li ma­so­wej, rów­nież z na­ru­sze­niem prawa.

Dzię­ki przy­ję­ciu w po­przed­niej ka­den­cji Sej­mu usta­wy wpro­wa­dza­ją­cej świad­cze­nie wspie­ra­ją­ce i zno­szą­cej za­kaz pra­cy dla ro­dzi­ców po­bie­ra­ją­cych świad­cze­nie pie­lę­gna­cyj­ne, sy­tu­acja ro­dzin wy­cho­wu­ją­cych cięż­ko cho­re dzie­ci zna­czą­co ule­gła po­lep­sze­niu. Na­le­ży kon­ty­nu­ować pra­ce nad roz­wo­jem po­mo­cy ro­dzi­nom, nie zaś wpro­wa­dzać abor­cyj­ną se­lek­cję osób z niepełnosprawnością.

Zgła­sza­ne w ostat­nim ro­ku pro­jek­ty de­kry­mi­na­li­za­cji abor­cji sta­ły się na­rzę­dziem prze­mo­cy po­li­tycz­nej, sto­so­wa­nej wo­bec po­słów i ugru­po­wań po­li­tycz­nych, któ­re uwzględ­nia­jąc do­ro­bek współ­cze­snej me­dy­cy­ny per­ina­tal­nej, chro­nią ży­cie nie­na­ro­dzo­ne­go dziec­ka. Obec­ne pra­ce le­gi­sla­cyj­ne od­czy­tu­je­my nie tyl­ko ja­ko ko­lej­ną pró­bę zmia­ny obo­wią­zu­ją­cych w Pol­sce praw­nych gwa­ran­cji ochro­ny ży­cia, ale w głów­nej mie­rze tak­że ja­ko śro­dek wy­wie­ra­nia pre­sji na Pol­skim Stron­nic­twie Lu­do­wym i zo­rien­to­wa­nia fru­stra­cji spo­łecz­nej, wy­ni­ka­ją­cej z błęd­nej po­li­ty­ki we­wnętrz­nej pań­stwa w in­nych dzie­dzi­nach, na po­słach te­go ugrupowania.

Nie bu­dzi już dzi­siaj wąt­pli­wo­ści, że w ostat­nim mie­sią­cach ra­dy­kal­nie wzro­sło nie­za­do­wo­le­nie spo­łecz­ne dzia­ła­nia­mi rzą­du w róż­nych ob­sza­rach po­li­ty­ki go­spo­dar­czej. Pro­jek­ty abor­cyj­ne ma­ją na ce­lu ska­na­li­zo­wa­nie ne­ga­tyw­nych emo­cji spo­łecz­nych i wska­za­nie ko­ali­cjan­ta, na któ­rym chce się zło­żyć odium licz­nych nie­po­wo­dzeń. To wła­śnie po­sło­wie ugru­po­wań ko­ali­cji rzą­do­wej sprze­ci­wia­ją­cy się abor­cji „na żą­da­nie”, ma­ją zo­stać przed­sta­wie­ni ja­ko od­po­wie­dzial­ni za blo­ko­wa­nie wszel­kich ko­rzyst­nych zmian spo­łecz­nych i gospodarczych.

Tym­cza­sem po­sło­wie gło­su­ją­cy prze­ciw­ko de­kry­mi­na­li­za­cji abor­cji, chro­nią nie tyl­ko ży­cie dzie­ci, do­bro ko­biet i ro­dzin, ale sta­ją rów­nież na stra­ży pra­wo­rząd­no­ści, któ­rej pod­sta­wo­wą mia­rę sta­no­wi pra­wo do ży­cia. Każ­de dziec­ko po­trze­bu­je mi­ło­ści, szcze­gól­nie cho­re i z nie­peł­no­spraw­no­ścią. Z tej ra­cji zwra­ca­my się do wszyst­kich po­słów, w spo­sób szcze­gól­ny Zjed­no­czo­nej Pra­wi­cy i Pol­skie­go Stron­nic­twa Lu­do­we­go, by w tych dniach wy­bra­li miłość!

Woj­ciech Zięba
pre­zes Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Obroń­ców Ży­cia Człowieka

Kra­ków, 7 li­sto­pa­da 2024 r.