Tylko życie ma przyszłość!

dr inż. Antoni Zięba

Szukaj
Close this search box.

Przesłanie 42. Pielgrzymki Obrońców Życia Człowieka

Twarz dziecka ok. 5 miesięcy od poczęcia. Fot.: A. Zachwieja

Przesłanie 42. Pielgrzymki Obrońców Życia Człowieka
Jasna Góra 19 marca 2022 r.

 

My, przed­sta­wi­cie­le pol­skich ru­chów obro­ny ży­cia czło­wie­ka i praw ro­dzi­ny, ze­bra­ni przed Cu­dow­nym Ob­ra­zem Mat­ki Bo­żej Czę­sto­chow­skiej przy­po­mi­na­my i apelujemy:

 

  1. Mo­dli­twa o po­kój na Ukrainie

Od bli­sko mie­sią­ca świat z prze­ra­że­niem śle­dzi do­nie­sie­nia na te­mat bru­tal­nej agre­sji zbroj­nej Fe­de­ra­cji Ro­syj­skiej na Ukra­inę. Ofia­ra­mi i za­kład­ni­ka­mi zbrod­ni­czej, ro­syj­skiej na­pa­ści sta­ją się bez­bron­ni miesz­kań­cy ukra­iń­skich miast, z pre­me­dy­ta­cją bom­bar­do­wa­nych przez Ro­sjan. Na­szą mi­sją wo­bec dra­ma­tu woj­ny jest po­moc ma­te­rial­na i ofiar­ny wo­lon­ta­riat, a tak­że nie­usta­ją­ca mo­dli­twa o po­kój. Mo­dli­my się rów­nież o na­wró­ce­nie Ro­sji, któ­ra w pią­tek 25 mar­ca br., pod­czas ce­le­bra­cji po­kut­nej w Ba­zy­li­ce św. Pio­tra, zo­sta­nie za­wie­rzo­na przez Pa­pie­ża Fran­cisz­ka Nie­po­ka­la­ne­mu Ser­cu Maryi.

 

  1. Po­trze­ba za­an­ga­żo­wa­nia katolików

Po­nad rok te­mu z pol­skie­go po­rząd­ku praw­ne­go wy­kre­ślo­na zo­sta­ła ja­ko nie­kon­sty­tu­cyj­na tzw. prze­słan­ka eu­ge­nicz­na abor­cji. Ozna­cza to, że dziec­ko nie­na­ro­dzo­ne, u któ­re­go le­ka­rze po­dej­rze­wa­ją cięż­ką cho­ro­bę czy nie­peł­no­spraw­ność, ma być trak­to­wa­ne jak pa­cjent i nie mo­że zo­stać za­bi­te. Po­mi­mo tej, do­brej zmia­ny pra­wa, nie mo­że­my po­prze­sta­wać w na­szych wy­sił­kach na rzecz ochro­ny ży­cia każ­de­go czło­wie­ka od po­czę­cia do na­tu­ral­nej śmier­ci. Śro­do­wi­ska prze­ciw­ne ży­ciu, pro­mu­ją­ce śmierć, dzia­ła­ją bar­dzo agre­syw­nie. Zgło­si­ły pro­jekt usta­wy „Le­gal­na abor­cja bez kom­pro­mi­sów”, któ­ry za­kła­da wpro­wa­dze­nie abor­cji na ży­cze­nie, a w pew­nych sy­tu­acjach moż­li­wość za­bi­ja­nia dzie­ci aż do koń­ca trwa­nia cią­ży. Z ko­lei w ob­li­czu woj­ny na Ukra­inie, skraj­nie le­wi­co­we fe­mi­nist­ki po­ma­ga­ją w abor­cjach ukra­iń­skich, nie­na­ro­dzo­nych dzieci.

Sku­tecz­nym spo­so­bem na prze­mia­nę su­mień i uwraż­li­wie­nie na war­tość ży­cia każ­de­go nie­na­ro­dzo­ne­go dziec­ka jest upo­wszech­nia­nie rze­tel­nej wie­dzy. Eu­ta­na­zja, eks­pe­ry­men­ty na em­brio­nach, wid­mo abor­cji po­uro­dze­nio­wej – te nie­ludz­kie kon­cep­cje są obec­ne w de­ba­cie pu­blicz­nej tak­że z po­wo­du czę­stej ka­pi­tu­la­cji ka­to­li­ków. Cie­sząc się z do­bre­go, pol­skie­go pra­wa, nie za­po­mi­naj­my, że trze­ba być cią­gle go­to­wym, aby te­go pra­wa mą­drze i sku­tecz­nie bronić.

 

  1. Po­trze­ba po­zy­tyw­ne­go prze­ka­zu pro-life

Pra­wo do ży­cia jest pra­wem uni­wer­sal­nym, po­nadwy­zna­nio­wym. Idea obro­ny nie­na­ro­dzo­nych łą­czy ka­to­li­ków i przed­sta­wi­cie­li in­nych wy­znań a tak­że oso­by de­kla­ru­ją­ce się ja­ko nie­wie­rzą­ce. To pięk­ne świa­dec­two mi­ło­ści do dru­gie­go czło­wie­ka i uczci­wo­ści intelektualnej.

W trud­nym cza­sie woj­ny, gdy każ­de­go dnia oglą­da­my znisz­czo­ne przed ro­syj­skie­go agre­so­ra do­my, szpi­ta­le, szko­ły czy do­my dziec­ka, ape­lu­je­my, aby w dzia­ła­niach pro-li­fe sku­pić się na po­ka­zy­wa­niu pięk­na, do­bra i mi­ło­ści. Sta­raj­my się o to, by w prze­strze­ni pu­blicz­nej nie za­bra­kło prze­ka­zu afir­mu­ją­ce­go dziec­ko po­czę­te i pod­kre­śla­ją­ce­go pięk­no ma­cie­rzyń­stwa. Okrut­na praw­da o abor­cji nie mo­że być jed­nak w żad­nym ra­zie prze­mil­cza­na. Na­wet je­śli na­zwie­my ją „za­bie­giem” czy „prze­rwa­niem cią­ży”, cią­gle cho­dzi o to sa­mo – o za­bi­cie nie­win­nej oso­by ludz­kiej na naj­wcze­śniej­szym eta­pie jej rozwoju.

 

  1. Po­moc dla niepełnosprawnych

W grud­niu ubie­głe­go ro­ku Oj­ciec Świę­ty Fran­ci­szek za­ape­lo­wał o kon­kret­ne za­an­ga­żo­wa­nie struk­tur pań­stwo­wych w tro­skę o nie­peł­no­spraw­nych. Do­ce­nia­jąc ludz­ką so­li­dar­ność i hoj­ność, Pa­pież przy­po­mniał, że naj­słab­szych i nie­peł­no­spraw­nych na­le­ży mieć na uwa­dze rów­nież wte­dy, gdy dzie­lo­ne jest do­bro wspól­ne. Przy­po­mnij­my Je­go sło­wa: „Waż­ne jest, aby spoj­rzeć na oso­bę nie­peł­no­spraw­ną jak na jed­ne­go z nas, któ­ry mu­si być w cen­trum na­szej tro­ski i za­in­te­re­so­wa­nia, a tak­że w cen­trum uwa­gi wszyst­kich i po­li­ty­ki. To jest cel cy­wi­li­za­cji. Przyj­mu­jąc tę za­sa­dę, uświa­da­mia­my so­bie, że oso­ba nie­peł­no­spraw­na nie tyl­ko do­sta­je, ale tak­że da­je. Tro­ska nie jest ge­stem jed­no­kie­run­ko­wym, ale wy­mia­ną darów“.

Otocz­my nie­peł­no­spraw­nych ser­decz­ną po­mo­cą i mo­dli­twą, ale pa­mię­taj­my też, aby do­ma­gać się od po­li­ty­ków ta­kich roz­wią­zań praw­nych, któ­re za­gwa­ran­tu­ją oso­bom prze­wle­kle cho­rym i nie­peł­no­spraw­nym moż­li­wość le­cze­nia, pie­lę­gna­cji, re­ha­bi­li­ta­cji i god­ne­go życia.

 

Woj­ciech Zię­ba, Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Człowieka

Pa­weł Wo­sic­ki, Pol­ska Fe­de­ra­cja Ru­chów Obro­ny Ży­cia i Rodziny

Adam Ki­siel, Kru­cja­ta Mo­dli­twy w Obro­nie Po­czę­tych Dzieci

Udostępnij
Tweetnij
Wydrukuj