Oświadczenie Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia i Rodziny

Pol­ska Fe­de­ra­cja Ru­chów Obro­ny Ży­cia i Ro­dzi­ny wy­da­ła oświad­cze­nie w związ­ku ze zba­da­niem przez Try­bu­nał Kon­sty­tu­cyj­ny nie­zgod­no­ści z usta­wą za­sad­ni­czą prze­słan­ki eu­ge­nicz­nej do aborcji.

Fe­de­ra­cja ocze­ku­je z wiel­ką na­dzie­ją i naj­wyż­szą uwa­gą, że TK opo­wie się za pra­wem do ży­cia dla każ­de­go czło­wie­ka bez wzglę­du na je­go stan zdro­wia. Wska­zu­je na fakt bio­lo­gicz­ny i nie­pod­wa­żal­ny, że czło­wiek jest oso­bą ludz­ką od poczęcia.

Zwra­ca tak­że uwa­gę, że pol­skie pra­wo, w tym Kon­sty­tu­cja RP, gwa­ran­tu­je już ochro­nę ludz­kie­go ży­cia tak­że w okre­sie pre­na­tal­nym. Przy­ta­cza frag­ment z fun­da­men­tal­ne­go w tej spra­wie orze­cze­nia Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go z dnia 28 ma­ja 1997 r. (K 26/96): „War­tość kon­sty­tu­cyj­nie chro­nio­ne­go do­bra praw­ne­go ja­kim jest ży­cie ludz­kie, w tym ży­cie roz­wi­ja­ją­ce się w fa­zie pre­na­tal­nej, nie mo­że być róż­ni­co­wa­na. (…) Od mo­men­tu po­wsta­nia ży­cie ludz­kie sta­je się więc war­to­ścią chro­nio­ną kon­sty­tu­cyj­nie. Do­ty­czy to tak­że fa­zy prenatalnej.”

Pod­kre­śla, że prze­pro­wa­dza­ne u nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci ba­da­nia pre­na­tal­ne są bar­dzo waż­ne i po­moc­ne. Wcze­sne wy­kry­cie wad i cho­rób dzie­ci skut­ku­je szyb­kie­mu wdro­że­niu od­po­wied­nie­go le­cze­nia jesz­cze przed ich na­ro­dze­niem: „Ta­kie dzia­ła­nia, któ­re sta­wia­ją nie­na­ro­dzo­ne dziec­ko w ro­li pa­cjen­ta, po­twier­dza­ją je­go god­ność i pra­wo do ży­cia od sa­me­go po­czę­cia, i to one po­win­ny być je­dy­ną od­po­wie­dzią na tzw. „nie­po­myśl­ną dia­gno­zę pre­na­tal­ną”- czy­ta­my w oświadczeniu.

Jed­no­cze­śnie ape­lu­je o pod­ję­cie przez pań­stwo pol­skie dzia­łań ma­ją­cych na uwa­dze za­pew­nie­nie wszel­kiej moż­li­wej po­mo­cy ro­dzi­com, któ­rych dziec­ko jest cho­re czy niepełnosprawne.

Po­ni­żej peł­na treść Oświad­cze­nia PFROŻiR:

Oświadczenie Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia i Rodziny

przed po­sie­dze­niem Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go w dniu 22 paź­dzier­ni­ka 2020 roku

w spra­wie praw­nej ochro­ny dzie­ci pre­na­tal­nie chorych

Pol­ska Fe­de­ra­cja Ru­chów Obro­ny Ży­cia i Ro­dzi­ny w imie­niu zrze­szo­nych or­ga­ni­za­cji pro­ro­dzin­nych pro­pa­gu­ją­cych i czu­wa­ją­cych nad po­sza­no­wa­niem pod­sta­wo­we­go pra­wa czło­wie­ka do ży­cia i roz­wo­ju od po­czę­cia do na­tu­ral­nej śmier­ci, z wiel­ką na­dzie­ją i naj­wyż­szą uwa­gą ocze­ku­je roz­strzy­gnię­cia Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go do­ty­czą­ce­go re­ali­za­cji te­go pra­wa wo­bec dzie­ci w fa­zie pre­na­tal­nej, u któ­rych po­dej­rze­wa się wy­stą­pie­nie cho­ro­by lub nie­peł­no­spraw­no­ści. Przy­po­mnij­my, obec­nie usta­wa do­pusz­cza abor­cję w trzech przy­pad­kach: gdy cią­ża sta­no­wi za­gro­że­nie dla ży­cia lub zdro­wia ko­bie­ty cię­żar­nej; gdy ba­da­nia pre­na­tal­ne lub in­ne prze­słan­ki me­dycz­ne wska­zu­ją na du­że praw­do­po­do­bień­stwo cięż­kie­go i nie­od­wra­cal­ne­go upo­śle­dze­nia pło­du al­bo nie­ule­czal­nej cho­ro­by za­gra­ża­ją­cej je­go ży­ciu; oraz gdy za­cho­dzi uza­sad­nio­ne po­dej­rze­nie, że cią­ża po­wsta­ła w wy­ni­ku czy­nu za­bro­nio­ne­go. De­ba­ta w tej spra­wie to­czy się w Pol­sce od wie­lu lat. Choć sta­no­wi­ska są zróż­ni­co­wa­ne, nie spo­sób jed­nak za­prze­czyć pod­sta­wo­wym fak­tom bio­lo­gicz­nym i prawnym:

• czło­wiek jest oso­bą ludz­ką od poczęcia;
• pol­skie pra­wo, w tym Kon­sty­tu­cja RP, gwa­ran­tu­je ochro­nę ludz­kie­go ży­cia tak­że w okre­sie pre­na­tal­nym. Pra­gnie­my przy­to­czyć tyl­ko nie­wiel­ki frag­ment z fun­da­men­tal­ne­go w tej spra­wie orze­cze­nia Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go z dnia 28 ma­ja 1997 r. (K 26/96):

Pod­sta­wo­wym prze­pi­sem, z któ­re­go na­le­ży wy­pro­wa­dzać kon­sty­tu­cyj­ną ochro­nę ży­cia ludz­kie­go, jest art. 1 prze­pi­sów kon­sty­tu­cyj­nych utrzy­ma­nych w mo­cy, w szcze­gól­no­ści zaś za­sa­da de­mo­kra­tycz­ne­go pań­stwa praw­ne­go. (…) De­mo­kra­tycz­ne pań­stwo pra­wa ja­ko na­czel­ną war­tość sta­wia czło­wie­ka i do­bra dla nie­go naj­cen­niej­sze. Do­brem ta­kim jest ży­cie, któ­re w de­mo­kra­tycz­nym pań­stwie pra­wa mu­si po­zo­sta­wać pod ochro­ną kon­sty­tu­cyj­ną w każ­dym sta­dium je­go roz­wo­ju. War­tość kon­sty­tu­cyj­nie chro­nio­ne­go do­bra praw­ne­go ja­kim jest ży­cie ludz­kie, w tym ży­cie roz­wi­ja­ją­ce się w fa­zie pre­na­tal­nej, nie mo­że być róż­ni­co­wa­na. Brak jest bo­wiem do­sta­tecz­nie pre­cy­zyj­nych i uza­sad­nio­nych kry­te­riów po­zwa­la­ją­cych na do­ko­na­nie ta­kie­go zróż­ni­co­wa­nia w za­leż­no­ści od fa­zy roz­wo­jo­wej ludz­kie­go ży­cia. Od mo­men­tu po­wsta­nia ży­cie ludz­kie sta­je się więc war­to­ścią chro­nio­ną kon­sty­tu­cyj­nie. Do­ty­czy to tak­że fa­zy prenatalnej.

Ocze­ku­je­my, że orze­cze­nie Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go, ba­da­jąc zgod­ność do­pusz­czal­no­ści abor­cji eu­ge­nicz­nej z Kon­sty­tu­cją RP (szcze­gól­nie zaś z art. 30, 32 i 38) na­wią­że do du­cha i isto­ty orze­cze­nia TK z 1997 ro­ku i jed­no­znacz­nie opo­wie się za pra­wem do ży­cia każ­de­go czło­wie­ka bez wzglę­du na je­go stan zdro­wia. Jed­no­cze­śnie ape­lu­je­my do wszyst­kich lu­dzi do­brej wo­li o pod­ję­cie wszel­kich dzia­łań ma­ją­cych na ce­lu po­sza­no­wa­nie pra­wa czło­wie­ka do ży­cia i roz­wo­ju. Obo­wiąz­kiem za­rów­no pań­stwa, jak i spo­łe­czeń­stwa oby­wa­tel­skie­go jest za­pew­nie­nie wszel­kiej moż­li­wej po­mo­cy ro­dzi­com, któ­rych dziec­ko jest cho­re czy nie­peł­no­spraw­ne. Ta­ka jest rów­nież mi­sja na­szych or­ga­ni­za­cji: wspar­cie ko­biet, męż­czyzn i ca­łych ro­dzin w trud­nych oko­licz­no­ściach to­wa­rzy­szą­cym in­for­ma­cji o cią­ży, a tak­że w ca­łym póź­niej­szym ży­ciu dziec­ka. In­nym na­szym ce­lem jest życz­li­we nie­sie­nie prze­sła­nia o god­no­ści każ­de­go czło­wie­ka nie­za­leż­nie od je­go kon­dy­cji zdro­wot­nej i w każ­dym okre­sie je­go ży­cia. Bez dys­kry­mi­na­cji naj­młod­szych człon­ków spo­łe­czeń­stwa znaj­du­ją­cych się jesz­cze w fa­zie prenatalnej.

War­to w tym miej­scu jed­nak wy­raź­nie pod­kre­ślić, że prze­pro­wa­dza­ne u nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci ba­da­nia pre­na­tal­ne mo­gą przy­czy­nić się do wcze­sne­go wy­kry­cia wad i cho­rób i dzię­ki te­mu szyb­kie­go wdro­że­nia od­po­wied­nie­go le­cze­nia jesz­cze przed na­ro­dze­niem, a kie­dy nie jest ono moż­li­we – oto­cze­nia dziec­ka i je­go ro­dzi­ny opie­ką per­ina­tal­ną. Ta­kie dzia­ła­nia, któ­re sta­wia­ją nie­na­ro­dzo­ne dziec­ko w ro­li pa­cjen­ta, po­twier­dza­ją je­go god­ność i pra­wo do ży­cia od sa­me­go po­czę­cia, i to one po­win­ny być je­dy­ną od­po­wie­dzią na tzw. „nie­po­myśl­ną dia­gno­zę prenatalną”.

Dzi­siaj, gdy pan­de­mia COVID-19 wzbu­dza nie­po­kój o ludz­kie ży­cie i uwraż­li­wia nas na je­go war­tość, stań­my so­li­dar­nie w je­go obro­nie za­rów­no w wy­mia­rze praw­nym, jak i po­mo­co­wym czy edu­ka­cyj­nym nie za­nie­dbu­jąc kon­kret­nych – na­wet naj­drob­niej­szych – czy­nów wspie­ra­ją­cych ludz­kie życie.

W imie­niu PFROŻIR:

Ja­kub Bał­tro­sze­wicz – Prezes

Człon­ko­wie Prezydium:

Ewa Ko­wa­lew­ska

Ks. To­masz Kancelarczyk