Odeszły, aby żyć wiecznie – pogrzeb dzieci martwo urodzonych

W po­nie­dzia­łek, 8 sierp­nia br., na Cmen­ta­rzu Pod­gór­ki Ty­niec­kie w Kra­ko­wie zo­sta­ło po­cho­wa­nych 28 dzie­ci mar­two uro­dzo­nych w kra­kow­skich szpi­ta­lach. Li­tur­gii po­grze­bo­wej prze­wod­ni­czył ks. dr Ja­nusz Ko­ściel­niak, dusz­pa­sterz ro­dzin dzie­ci utra­co­nych ar­chi­die­ce­zji kra­kow­skiej. Na Cmen­ta­rzu Pod­gór­ki Ty­niec­kie znaj­du­ją się obec­nie czte­ry zbio­ro­we gro­by dzie­ci mar­two urodzonych.

W przy­pad­ku pi­sem­nej re­zy­gna­cji ro­dzi­ców z pra­wa do po­chów­ku po­ro­nio­ne­go dziec­ka zło­żo­nej przed per­so­ne­lem me­dycz­nym szpi­ta­la, obo­wią­zek urzą­dze­nia po­grze­bu prze­cho­dzi na gmi­nę. Zwło­ki i szcząt­ki pło­do­we pod­le­ga­ją bo­wiem ochro­nie praw­nej i ma­ją rów­no­rzęd­ny sta­tus praw­ny, jak zwło­ki i szcząt­ki oso­by zmar­łej po na­ro­dze­niu. Wy­pra­wie­nie przez gmi­nę po­chów­ku dziec­ka mar­two uro­dzo­ne­go nie­ode­bra­ne­go do po­grze­bu in­dy­wi­du­al­ne­go przez ro­dzi­nę sta­no­wi re­ali­za­cję obo­wią­zu­ją­cych prze­pi­sów pra­wa. Po­grzeb dziec­ka mar­two uro­dzo­ne­go, po­zo­sta­wio­ne­go w szpi­ta­lu bez po­chów­ku ro­dzin­ne­go, mo­że zor­ga­ni­zo­wać każ­da oso­ba i in­sty­tu­cja, je­że­li tyl­ko do­bro­wol­nie się do te­go zobowiąże.

Z tej ra­cji głów­nym or­ga­ni­za­to­rem po­grze­bu dzie­ci mar­two uro­dzo­nych na Cmen­ta­rzu Pod­gór­ki Ty­niec­kie by­ła Gmi­na Kra­ków re­pre­zen­to­wa­na przez Miej­ski Ośro­dek Po­mo­cy Spo­łecz­nej. Od stro­ny li­tur­gicz­nej w przy­go­to­wa­nie ce­re­mo­nii włą­czy­ło się Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka i Dusz­pa­ster­stwo Ro­dzin Dzie­ci Utra­co­nych Ar­chi­die­ce­zji Kra­kow­skiej. Za­in­te­re­so­wa­ni ro­dzi­ce, o ile tyl­ko wy­ra­ża­ją ta­ką wo­lę, mo­gą uczest­ni­czyć w po­grze­bach zbio­ro­wych urzą­dza­nych przez Miej­ski Ośro­dek Po­mo­cy Spo­łecz­nej we współ­pra­cy z pod­mio­ta­mi społecznymi.

Ro­dzi­ce po po­ro­nie­niu dziec­ka mo­gą zor­ga­ni­zo­wać je­go po­grzeb na każ­dym eta­pie cią­ży nie­za­leż­nie od te­go, czy płeć zmar­łe­go jest stwier­dzo­na, czy też nie. Je­śli zo­sta­ła zi­den­ty­fi­ko­wa­na na od­dzia­le lub w wy­ni­ku ba­da­nia ge­ne­tycz­ne­go, osie­ro­co­nym mał­żon­kom przy­słu­gu­je za­si­łek po­grze­by, za­si­łek ma­cie­rzyń­ski, urlop ma­cie­rzyń­ski i urlop oko­licz­no­ścio­wy z ty­tu­łu śmier­ci i po­grze­bu dziec­ka. Kosz­ty ba­da­nia ge­ne­tycz­ne­go moż­na roz­li­czyć w ra­mach za­sił­ku po­grze­bo­we­go. Ro­dzi­ce do­ko­nu­ją re­je­stra­cji mar­twe­go uro­dze­nia w Urzę­dzie Sta­nu Cy­wil­ne­go na pod­sta­wie kar­ty zgo­nu i kar­ty mar­twe­go uro­dze­nia uzy­ska­nych w szpi­ta­lu. W re­zul­ta­cie otrzy­mu­ją akt uro­dze­nia dziec­ka z ad­no­ta­cją o mar­twym uro­dze­niu. W przy­pad­ku nie­zi­den­ty­fi­ko­wa­nia płci, nie otrzy­mu­ją żad­ne­go wspar­cia so­cjal­ne­go przy or­ga­ni­za­cji po­grze­bu ze stro­ny pań­stwa, dla­te­go je­go kosz­ty mu­szą w ca­ło­ści po­kryć z wła­snych środ­ków. Wów­czas pod­sta­wą po­chów­ku dziec­ka jest wy­sta­wia­na przez per­so­nel me­dycz­ny kar­ta zgo­nu w czę­ści prze­zna­czo­nej dla ad­mi­ni­stra­cji cmen­ta­rza. W kon­se­kwen­cji nie jest moż­li­wa re­je­stra­cja mar­twe­go uro­dze­nia dziec­ka w Urzę­dzie Sta­nu Cy­wil­ne­go i uzy­ska­nie ak­tu uro­dze­nia dziecka.

Po­chów­ki or­ga­ni­zo­wa­ne przez gmi­nę i or­ga­ni­za­cje spo­łecz­ne są wy­ra­zem sza­cun­ku lo­kal­nej wspól­no­ty wo­bec dzie­ci zmar­łych przed narodzeniem.

PG