Ciężko choremu dziecku należy się ochrona

Pol­skie spo­łe­czeń­stwo po­trze­bu­je wiel­kiej prze­mia­ny men­tal­no­ści je­śli cho­dzi o po­sta­wę wo­bec cięż­ko cho­rych dzie­ci – na­pi­sał w oświad­cze­niu ks. Prze­my­sław Drąg, dy­rek­tor Kra­jo­we­go Ośrod­ka Dusz­pa­ster­stwa Rodzin.

Jak wska­zu­je w oświad­cze­niu ks. Prze­my­sław Drąg orze­cze­nie Try­bu­na­łu Kon­sty­tu­cyj­ne­go uzna­ją­ce prze­słan­kę eu­ge­nicz­ną abor­cji za nie­zgod­ną z Kon­sty­tu­cją po­mo­że zo­ba­czyć tak­że w cho­rym dziec­ku oso­bę, któ­rej na­le­ży się ochro­na i tro­ska. Dzie­ląc się bo­le­sny­mi do­świad­cze­nia­mi z pra­cy dusz­pa­ster­skiej przy­znał, że nie­jed­no­krot­nie ob­ser­wo­wał, że „w mo­men­cie, kie­dy po­ja­wia­ła się in­for­ma­cja, że dziec­ko mo­że uro­dzić się cho­re – męż­czy­zna opusz­czał ko­bie­tę. Zda­rza­ły się też przy­pad­ki, że ca­ła ro­dzi­na wy­wie­ra­ła na ko­bie­tę ogrom­ną pre­sję psy­chicz­ną, że­by ta­kie dziec­ko pod­da­ła abor­cji”. – pi­sze ks. Prze­my­sław Drąg.

Du­chow­ny wska­zał, że obec­ne roz­strzy­gnię­cie kon­sty­tu­cyj­ne wska­zu­je mat­kom, że dziec­ko nie­za­leż­nie od sta­nu zdro­wia, jest od po­czę­cia oso­bą chro­nio­ną przez kon­sty­tu­cję i pań­stwo pol­skie: „Mu­si­my zro­bić wszyst­ko, co moż­li­we aby po­ka­zać, że te dzie­ci, nie­za­leż­nie od te­go jak dłu­go bę­dą ży­ły i ja­ką wa­dą są obar­czo­ne – są oso­ba­mi, któ­re cie­szą się ochro­ną praw­ną i win­ny do­świad­czać sza­cun­ku. A sko­ro tak, to mu­si­my zmie­nić men­tal­ność, bo te dzie­ci, zwłasz­cza w mniej­szych, wiej­skich ośrod­kach cią­gle jesz­cze są ukry­wa­ne, wzbu­dza­jąc po­czu­cie wsty­du”. – pi­sze ks. Prze­my­sław Drąg.

Je­go zda­niem du­żą ro­lę w zmia­nie men­tal­no­ści po­win­no ode­grać pań­stwo, Ko­ściół, or­ga­ni­za­cje po­za­rzą­do­we i naj­bliż­sza ro­dzi­na: „Cze­ka nas ol­brzy­mia pra­ca nad zmia­ną men­tal­no­ści, bo nie wy­star­czy mó­wić, że dzię­ki orze­cze­niu Try­bu­na­łu ty­le to a ty­le dzie­ci rocz­nie zo­sta­nie oca­lo­nych. To wiel­ka ro­la po­rad­nic­twa ro­dzin­ne­go, tak­że po­rad­ni ro­dzin­nych pro­wa­dzo­nych przez Ko­ściół. Kwe­stia przy­ję­cia dzie­ci, tak­że cho­rych, to te­mat do roz­mów z na­rze­czo­ny­mi, pod­czas spo­tkań i re­ko­lek­cji mał­żeń­skich czy w sy­tu­acjach kry­zy­so­wych, kie­dy pa­ry tra­fia­ją do na­szych po­rad­ni z pro­ble­ma­mi zwią­za­ny­mi z cho­ry­mi dziećmi”.

Ks. Prze­my­sław Drąg zwró­cił uwa­gę, na kwe­stię ho­spi­cjów per­ina­tal­nych. Za­zna­czył, że zna wie­le świa­dectw ro­dzin, któ­re zde­cy­do­wa­ły się na uro­dze­nie cho­re­go dziec­ka: „To, że ich dziec­ko ży­ło cho­ciaż kil­ka mi­nut i że mia­ły oka­zję z nim się po­że­gnać, przy­tu­lić to ciał­ko, nie­raz bar­dzo nie­fo­rem­ne – mia­ło dla nich wiel­kie zna­cze­nie. Bo to by­ło jed­nak ich dziec­ko. Fakt, że zo­sta­ło uro­dzo­ne, po­mógł prze­żyć ro­dzi­com pro­ces ża­ło­by, unik­nąć wza­jem­ne­go obar­cza­nia się wi­ną i pójść do przo­du. Tak­że i tu wi­dzę ol­brzy­mie za­da­nie Ko­ścio­ła w uwraż­li­wia­niu księ­ży, świec­kich i ro­dzin dzie­ci – tak­że w od­nie­sie­niu do po­ro­nień sa­mo­ist­nych”. ‑na­pi­sał.

Du­chow­ny wska­zu­je też na ko­niecz­ne wspar­cie psy­cho­lo­gicz­ne dla ro­dzin ta­kich dzie­ci, któ­re, jak za­uwa­ża, jest na­wet waż­niej­sze niż po­moc fi­nan­so­wa: „Waż­na jest tu ro­la psy­cho­lo­gów, a tak­że po­rad­nic­twa ro­dzin­ne­go, w tym pro­wa­dzo­ne­go przez Ko­ściół i sys­te­ma­tycz­nie przez nas do­sko­na­lo­ne­go z za­my­słem sze­ro­kie­go udo­stęp­nia­nia wszyst­kim po­trze­bu­ją­cym. Do­pie­ro trze­cim fi­la­rem wspie­ra­ją­cym jest wy­miar fi­nan­so­wy. On jest oczy­wi­ście waż­ny, bo bez nie­go wie­le ro­dzin so­bie nie po­ra­dzi, ale on mo­że być tyl­ko uzu­peł­nie­niem dwóch pierw­szych”- tłu­ma­czył duszpasterz.

Nie­peł­no­spraw­ność na­dal jest jed­nym z czyn­ni­ków znacz­nie zwięk­sza­ją­cych ry­zy­ko skraj­ne­go ubó­stwa. Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka gło­śno ape­lu­je, że ko­niecz­ny jest pań­stwo­wy pro­gram po­mo­co­wy o war­to­ści mi­ni­mum 10 mld zł rocz­nie, któ­ry bę­dzie za­kła­dał: zwięk­sze­nie za­sił­ku pie­lę­gna­cyj­ne­go o mi­ni­mum 2 tys. zł mie­sięcz­nie, od­blo­ko­wa­nie po­bie­ra­ją­cym świad­cze­nie pie­lę­gna­cyj­ne opie­ku­nom cho­rych dzie­ci moż­li­wo­ści le­gal­nej pra­cy w opar­ciu o umo­wy cy­wil­no­praw­ne lub na eta­cie, w nie­peł­nym wy­mia­rze go­dzin, znie­sie­nie li­mi­tów do­cho­do­wych na ro­dzi­nę przy tym świad­cze­niu i roz­sze­rze­nie Usta­wy „Za ży­ciem” a w niej do­fi­nan­so­wa­nie roz­wo­ju ho­spi­cjów perinatalnych.

JB
Źró­dło: KAI