Apel do Senatorów w związku z ustawą o świadczeniu wspierającym

Sza­now­na Pa­ni Senator!
Sza­now­ny Pa­nie Senatorze!

Zwra­cam się do Pań­stwa w związ­ku z Usta­wą o świad­cze­niu wspie­ra­ją­cym.

Jej uchwa­le­nie jest pierw­szym od 30 lat sys­te­mo­wym roz­wią­za­niem, zna­czą­co po­pra­wia­ją­cym sy­tu­ację ro­dzin wy­cho­wu­ją­cych dzie­ci z nie­peł­no­spraw­no­ścią. Usta­wa speł­nia po­stu­la­ty sta­wia­ne przez Ko­mi­tet, Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka oraz bar­dzo sze­ro­kie śro­do­wi­sko osób, dzia­ła­ją­cych od wie­lu lat na rzecz dzie­ci do­tknię­tych niepełnosprawnościami.

Usta­wa nie tyl­ko znie­sie za­kaz pra­cy dla ich opie­ku­nów, ale tak­że przyj­mu­je roz­wią­za­nia dla osób po­bie­ra­ją­cych świad­cze­nia, a pro­wa­dzą­cych go­spo­dar­stwo rol­ne. Usta­wa do­strze­ga też ro­dzi­ny, w któ­rych ży­je wię­cej niż jed­no dziec­ko z nie­peł­no­spraw­no­ścią i przy­zna­je świad­cze­nia na każ­de z nich.

Są to wresz­cie roz­wią­za­nia spra­wie­dli­we, a co za tym idzie – ko­niecz­ne do wprowadzenia.

Za­pro­po­no­wa­ny przez Sejm kształt usta­wy wy­ma­ga pew­nych zmian. Go­rą­co więc ape­lu­ję o więk­sze za­trosz­cze­nie się o po­trze­by do­ro­słych osób z nie­peł­no­spraw­no­ścią, któ­re bę­dą otrzy­my­wa­ły świad­cze­nie wspie­ra­ją­ce w no­wym sys­te­mie. Na obec­nym eta­pie usta­wy nie­po­koi  za­pis, mó­wią­cy, że świad­cze­nie bę­dzie przy­zna­wa­ne oso­bom, któ­re uzy­ska­ją mi­ni­mum 70 pkt w ska­li okre­śla­ją­cej po­trze­bę wspar­cia.

Przy­ję­cie ta­kie­go roz­wią­za­nia po­zo­sta­wi rze­szę osób nie­zdol­nych do pra­cy bez świad­cze­nia i środ­ków do ży­cia czy na leczenie.

Ape­lu­je­my o ob­ni­że­nie tej ska­li do 50 pkt.

Wy­ra­żam na­dzie­ję na kon­sen­sus wo­kół tych pro­po­zy­cji – po­dob­ny, ja­ki miał miej­sce w Sej­mie, gdzie usta­wa prze­szła nie­mal jed­no­gło­śnie. To bu­du­ją­cy przy­kład spraw­nej de­mo­kra­cji, dzia­ła­ją­cej w imie­niu naj­bar­dziej wykluczonych.

Woj­ciech Zięba
Peł­no­moc­nik Ko­mi­tet Ini­cja­ty­wy Usta­wo­daw­czej „STOP za­ka­zo­wi pracy”