„Jak mówić dziś o aborcji?

7 stycz­nia 1993 ro­ku pol­ski Sejm przy­jął usta­wę o ochro­nie ży­cia czło­wie­ka. To był jej pierw­szy kształt. Da­le­ki od ide­ału. Ci­si zwy­cięz­cy tam­te­go dnia wie­dzie­li, że to do­pie­ro po­czą­tek dłu­giej pracy.

30 lat mi­nę­ło, jak je­den dzień. Dla czę­ści dzia­ła­czy pro-li­fe to ca­łe ich doj­rza­łe ży­cie, ro­śnie jed­nak gro­no tych, któ­rzy są co­raz to młod­si od usta­wy i nie zna­ją mrocz­nej rze­czy­wi­sto­ści PRL‑u, w któ­rej ro­dzi­ło się ma­rze­nie o Pol­sce wol­nej od abor­cji. W tak wie­lo­po­ko­le­nio­wym gro­nie róż­ne ma­my do­świad­cze­nia, a przez to in­ną wraż­li­wość i róż­ne nar­ra­cje. Róż­ni­my się w oce­nie środ­ków i me­tod, mó­wi­my róż­ny­mi ję­zy­ka­mi, ina­czej też oce­nia­my za­gro­że­nia. Co war­to oca­lić z do­świad­cze­nia pierw­szych pol­skich pro-li­fe­rów, a o czym ab­so­lut­nie nie wol­no za­po­mi­nać? Cze­go po­trze­bu­ją dzi­siej­si mło­dzi lu­dzie, by z prze­ko­na­niem i za­an­ga­żo­wa­niem kon­ty­nu­ować ak­tyw­ną tro­skę o ochro­nę ludz­kie­go ży­cia w prze­strze­ni pry­wat­nej i pu­blicz­nej? Wresz­cie, ja­kie wy­mia­ry spo­łecz­nej tro­ski o ochro­nę ży­cia czło­wie­ka szcze­gól­nie wo­ła­ją o uważ­ność te­raz, gdy dwie naj­groź­niej­sze prze­słan­ki do abor­cji ma­my w Pol­sce usunięte?

Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Obroń­ców Ży­cia Czło­wie­ka od po­nad dwu­dzie­stu lat dzia­ła na rzecz obro­ny ży­cia czło­wie­ka z my­ślą o tym, by dla każ­de­go oca­lo­ne­go ludz­kie­go ży­cia z rów­nym za­an­ga­żo­wa­niem stwa­rzać przy­ja­zną i bez­piecz­ną prze­strzeń do dal­sze­go roz­wo­ju. Re­ali­zu­je­my to od lat po­przez or­ga­ni­zo­wa­nie wspar­cia fi­nan­so­we­go dla ro­dzin w ra­mach kil­ku fun­du­szy, po­zy­tyw­ną edu­ka­cję dzie­ci, mło­dzie­ży i do­ro­słych oraz przez ani­mo­wa­nie wspól­no­ty modlitwy.

Or­ga­ni­zu­jąc wraz z Uni­wer­sy­te­tem Pa­pie­skim Ja­na Paw­ła II kon­fe­ren­cję po­pu­lar­no-na­uko­wą „Jak mó­wić o abor­cji? 30 lat usta­wy o ochro­nie ży­cia czło­wie­ka w Pol­sce”, chce­my pod­su­mo­wać trzy ostat­nie de­ka­dy ru­chu pro-li­fe – do­ce­nić osią­gnię­cia te­go cza­su i okre­ślić za­da­nia na przy­szłość w trzech ob­sza­rach: hi­sto­rii i pra­wa, me­dy­cy­ny i spo­łe­czeń­stwa oraz mediów.

To wy­da­rze­nie kie­ru­je­my w pierw­szej ko­lej­no­ści do li­ce­ali­stów, stu­den­tów i wy­cho­waw­ców, za­pra­sza­jąc do spo­tka­nia mię­dzy­po­ko­le­nio­we­go. Bo wspo­mi­na­jąc prze­szłość, chce­my roz­ma­wiać przede wszyst­kim o przyszłości.